Δύο στρατηγικές

Ημερομηνία:

Διαφήμιση

*Του Δημήτρη Τζανακόπουλου –

Η Νέα δημοκρατία, ιδιαίτερα μετά την τραγωδία των Τεμπών και την συνεπακόλουθη απαξίωσή της στη συνείδηση του κόσμου κατέστησε σαφές ότι θα επιχειρήσει να τραβήξει το σύνολο των πολιτικών της αντιπάλων μαζί της στο βυθό.

Ήταν ακριβώς αυτή η επιλογή της που την οδήγησε να παίξει το χαρτί της πλήρους ισοπέδωσης, το χαρτί του «όλοι το ίδιο είναι», «δεν αλλάζει τίποτα σε αυτή τη χώρα» και τα συναφή με στόχο προφανώς να κινητοποιήσει αντιπολιτικά αντανακλαστικά σε όλο το φάσμα του πολιτικού σώματος.

Είναι όμως έτσι; Είναι αλήθεια ότι οι διαφορές μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ  είναι αμελητέες ή ότι  και τα δύο κόμματα κινούνται μέσα στο ίδιο πλαίσιο και σε μία και μόνο στρατηγική κατεύθυνση, που εξάλλου προωθείται και από κάποιες δυνάμεις που υποτίθεται ότι κινούνται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ;

Αξίζει, εν προκειμένω λοιπόν,  να δούμε ποιες είναι οι καθοδηγητικές ιδέες που κρύβονται πίσω από τα προτεινόμενα μέτρα των πολιτικών κομμάτων και αν αυτά τελικά  εγγράφονται σε μία και μόνη στρατηγική κατεύθυνση παίρνοντας δυο παραδείγματα: την εργατική/οικονομική πολιτική και την πολιτική για το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά.

Η οικονομική/εργατική πολιτική της ΝΔ δεν είναι ένα απλό συνονθύλευμα μέτρων, παρεμβάσεων, νομοθετημάτων χωρίς αρχή μέση και τέλος αλλά ένα στρατηγικό σχέδιο που στοχεύει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, του ελληνικού κεφαλαίου αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, μέσω της μείωσης των μισθών και της εκκαθάρισης των δυσκαμψιών της αγοράς εργασίας, όπως αναφέρονται στην αργκό των νεοφιλελεύθερων τα εργατικά δικαιώματα (άδειες, υπερωρίες, ασφάλιση, συνδικαλιστικά δικαιώματα κλπ). Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα είδαμε την τελευταία τετραετία: μείωσης του μέσου πραγματικού μισθού κατά 7,5% μόνο το 2022, απλήρωτες υπερωρίες, εργοδοτική ασυδοσία, γενικευμένη επισφάλεια. Η κεντρική ιδέα που κυριαρχεί εδώ είναι ότι η πλήρης απορρύθμιση της εργασίας θα λειτουργήσει ως επενδυτικό κίνητρο. Δεν είναι λοιπόν μια παράπλευρη απώλεια λόγω εξαιρετικών συνθηκών αλλά συνειδητός στόχος.

Σε ό,τι αφορά δε το κοινωνικό κράτος ο διακηρυγμένος στόχος της ΝΔ είναι αυτό να συρρικνωθεί ώστε να αφορά αποκλειστικά το κατώτερο εισοδηματικά 20% ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να προσανατολιστούν σε ιδιωτικές υπηρεσίες, υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλισης κλπ. Είναι ακριβώς η νεοφιλελεύθερη ιδέα της κατάργησης επί της ουσίας του κοινωνικού κράτους, η αντικατάσταση του με αυτό που ονομάζουν οι νεοφιλελεύθεροι «δίχτυ ασφαλείας» και η είσοδος σε όλα τα πεδία της κρατικής κοινωνικής πολιτικής ιδιωτικών κεφαλαίων που δημιουργεί νέα μεγάλα περιθώρια κεροδοφορίας. Η απαξίωση του ΕΣΥ στα όρια της κατάρρευσης, το πρόσφατο νομοσχέδιο Πλεύρη για την υγεία, η ισοτίμηση των ιδιωτικών κολλεγίων με τα δημόσια και δωρεάν ΑΕΙ, η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης είναι όλα μέτρα – ψηφίδες αυτής ακριβώς αυτής της στρατηγικής.

Στον αντίποδα ακριβώς βρίσκονται οι ιδέες που καθορίζουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και στα δύο παραπάνω πεδία. Σε ότι αφορά ειδικά την εργασία η καθοδηγητική ιδέα είναι ότι κεντρικό στοιχείο μιας αναπτυξιακής πολιτικής μακροπρόθεσμα βιώσιμης και συνεκτικής είναι η άνοδος του μισθού και η επαναρύθμιση της αγοράς εργασίας ώστε η ελληνική οικονομία να προσανατολιστεί στην καινοτομία και την έρευνα, να αυξήσει την παραγωγικότητα της και να επενδύσει στην ποιότητα αγαθών και υπηρεσιών και όχι να βασίζεται στην μείωση του μισθολογικού κόστους ως δήθεν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Βάζουμε λοιπόν την αύξηση του μισθού και την εργασία στο επίκεντρο όχι ως μια υπόσχεση που δεν εκπληρώνεται ποτέ όπως συμβαίνει με το νεοφιλελευθερισμό αλλά ως άμεση και επιτακτική πολιτική που αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την στρατηγική για το κοινωνικό κράτος και εκεί τα πράγματα κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε σχέση με τη ΝΔ. Το πολιτικό μας πρόγραμμα καθοδηγείται από την ιδέα ότι το κοινωνικό κράτος οφείλει να είναι καθολικό και να καλύπτει το σύνολο των κοινωνικών αναγκών. Είναι ακριβώς για αυτό που έχουμε δεσμευτεί για γενναία αύξηση της χρηματοδότησης στην υγεία και την παιδεία με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των νόμων και ρυθμίσεων της ΝΔ που κινούνται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας και παιδείας και οδηγούν στην απόσυρση του κράτους από τις κοινωνικές του λειτουργίες.

Αντίστοιχες χαώδεις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές κρύβονται πίσω από τις ειδικές προγραμματικές δεσμεύσεις για τη στεγαστική πολιτική, τον έλεγχο των τιμών, το ασφαλιστικό σύστημα, την δημόσια διοίκηση, την λειτουργία των θεσμών. Εδώ επιχείρησα μόνο να αναδείξω απλώς παραδειγματικά δύο από τα θέματα που απασχολούν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ενόψει της πολιτικής μάχης που έρχεται.

Η σύγκριση των προγραμμάτων διακυβέρνησης φανερώνει ότι η πολιτική σύγκρουση στις εκλογές της 21ης Μαΐου αφορά κάτι πολύ μεγαλύτερο από το ποιος θα διαχειριστεί κυβερνητικά την επόμενη τετραετία. Αφορά  τη μάχη για την κατεύθυνση που θα πάρει η ελληνική κοινωνία και οικονομία την επόμενη δεκαετία. Από την προγραμματική σύγκριση προκύπτει ότι αντιπαρατίθενται δύο διαφορετικοί κόσμοι, από τη μία η κοινωνική πλειοψηφία και από την άλλη η ελίτ. Από την προγραμματική σύγκριση προκύπτουν και τα διλήμματα των εκλογών και το αναπόδραστο των αποφάσεων.​

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Documentonews.gr

** Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είναι υποψήφιος βουλευτής Α Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Διαφήμιση

Κοινοποιήστε:

Διαφήμιση

Δημοφιλή

Διαφήμιση

Περισσότερα Νέα

ΛΑΡΚΟ: Οι εργαζόμενοι νίκησαν – Πέτυχαν την παράταση των συμβάσεων τους (ΒΙΝΤΕΟ)

Τη δέσμευση ότι οι συμβάσεις των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ θα...

Το Ισραήλ συνεχίζει την επίθεση στο νοσοκομείο αλ Σίφα – 200 νεκροί σε 10 μέρες

Τους 200 έχουν φτάσει πλέον οι νεκροί στο νοσοκομείο αλ-Σίφα στην πόλη της Γάζας, κατά την...

Έκθεση-βόμβα από το Λογιστήριο του Κράτους για «γαλάζιες ακρίδες» στο νοσοκομείο Μεταξά

*Του Κώστα Παναγιώτου - Το Documento αποκαλύπτει έκθεση-κόλαφο του...
Διαφήμιση