*Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Πέρυσι, Νοέμβριο του 2021, έβαλα ένα τραγούδι του ΛΕΞ στην εφημερίδα, προκειμένου να τον ακούσουν κάποιοι συνάδελφοι που δεν τον γνώριζαν. Αμέσως από τα διπλανά γραφεία «έσκασαν» η Εύα και ο Νικηφόρος, δύο από τους νεότερους συναδέλφους της εφημερίδας μας που είναι σε ηλικία γύρω στα 25. «Ωωωωω, ΛΕΞ» είπαν και οι δύο δηλώνοντας φαν. Ο ΛΕΞ λοιπόν. Αγνωστος μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα σε πολύ κόσμο, γνωστός όμως φουλ σε ένα μεγάλο μέρος των νέων. Και δεν είναι ΛΕΞ για όλους εμάς που τον ακούμε αλλά ΛΕΞαρος. Ετσι τον αποκαλούν οι 20 χιλιάδες plus που βρέθηκαν την Κυριακή το βράδυ στη φλεγόμενη Νέα Σμύρνη.
Δεν ήταν έκπληξη για εμάς το πλήθος που μαζεύτηκε στη συναυλία του. Είχε να παίξει τρία χρόνια στην Αθήνα και την προηγούμενη φορά έκοψε 10 χιλιάδες εισιτήρια. Εκπληξη μας έκανε η πρώτη ανακοίνωση για το «Κατράκειο» στη Νίκαια γιατί γνωρίζαμε πως ο χώρος είναι πολύ μικρός για τη δυνατότητα του καλλιτέχνη. Του ράπερ από τη Θεσσαλονίκη, του Νο 1 ράπερ της Ελλάδας.
Ο ΛΕΞ, κατά κόσμον Αλέξης Λαναράς, δεν είναι μικρός, είναι ήδη 38 ετών (γεννήθηκε 25 Σεπτεμβρίου 1984) και θεωρείται από τους βετεράνους του χιπ χοπ. Το υποστηρίζει και ο ίδιος, μη νομίζετε. «Ξεκίνησε αρχικά ως γκραφιτάς στους 2G (Good Guys) και το 1999 αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική, δημιουργώντας τα Βόρεια Αστέρια. Με τα Βόρεια Αστέρια κυκλοφόρησαν 4 δίσκους προτού αποφασίσουν να χωρίσουν οι δρόμοι τους και να ακολουθήσει ο καθένας σόλο καριέρα. Ενδιάμεσα, είχε δημιουργήσει τα Ανάποδα Καπέλα μαζί με ένα άλλο μέλος των Βορείων Αστεριών, τον Μικρό Κλέφτη, κυκλοφορώντας το πρώτο τους άλμπουμ το 2007».
Το 2010 ξεκίνησε σόλο καριέρα και έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, το «Ταπεινοί και Πεινασμένοι» (2014), το «2XXX» (2018) και, φέτος, το «Metro». Στο YouTube και στο Spotify τα τραγούδια του έχουν εκατομμύρια παιξίματα. «Δεν είμαι beatnik ποιητής, είμαι ράπερ και μου αρέσει», έλεγε στην πρώτη και μοναδική συνέντευξη που έχει δώσει έως τώρα, στο πρώτο τεύχος του Rolling Stone. «Πώς όμως να πεις τι είναι το ραπ; Αν είναι αλητεία σε εισαγωγικά ή χωρίς; Το χιπ χοπ, επαναλαμβάνω, είναι μέσο. Και δεν το βάζω σε κουτιά, δεν θα πω αυτό είναι ραπ και το άλλο όχι. Είναι ένα μέσο και το χρησιμοποιεί ο καθένας όπως θέλει. Βιβλίο είναι του Χένρι Μίλερ, βιβλίο είναι και της Λίτσας Πατέρα».
Το flow του ΛΕΞ είναι αναγνωρίσιμο. Οπως και τα drills του τραπ στα τραγούδια του. Αλλά οι στίχοι του δεν έχουν σχέση με τους στίχους των τράπερ που στην Ελλάδα, αυτοί οι τελευταίοι αποτελούν μια πονεμένη ιστορία. Σε ένα από τα κομμάτια του ο ΛΕΞ εξηγεί τι ακριβώς είναι: «Ρωτάν’ τι παίζει με εμάς και με ποιους είμαστε / Τέχνη για κολλημένους, αυτό είμαστε / Απ’ τις καβάντζες στα πάρκα και τις πλατείες μας / Παλεύουμε σκληρά για να πούμε τις ιστορίες μας / Ζούμε ακόμα τις μέρες της αλητείας μας / Εφόσον δεν μπορούμε να βρούμε την ηρεμία μας».
Ο στίχος του είναι urban, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Για δείτε αυτό: «Μου λέει γάμησε τους rappers, μίλα για τη ζωή / Οροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή / Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί / Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή / Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί / Και η γειτόνισσα να λέει πως γίναμε γραφικοί / Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι / Γέρο βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι / Τη σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου / Λυπάμαι που δε σου ’γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου / Από δίπλα έχω ένα μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει / Το μετανάστη απ’ τον 5ο κι ας του χαμογελάει / Ο από κάτω είναι εντάξει, βλέπει και δεν μιλάει / Μα κρατάει το κορίτσι ενώ δεν το αγαπάει».
«Πώς να αποφύγεις την αυτοαναφορικότητα στο βιωματικό; Προσωπικά λέω ό,τι σκέφτομαι, λέω ό,τι ζω» απαντούσε στο «Rolling Stone» o ΛΕΞ. «Η μουσική μας είναι και η πολιτική στάση μας. Τα λέμε με τους στίχους. Η ανθρωπιά, αυτό με ενδιαφέρει. Είναι η ουσία του πράγματος. Η δήλωση αξιών είναι πολιτική δήλωση».
Να σας αποκαλύψω τον δικό μου αγαπημένο στίχο του ΛΕΞ: «Είμαι από τις γειτονιές που κάνουνε προσευχές, να πέσουνε οι Δίας από τις μηχανές». Απάντησε γι’ αυτόν τον στίχο σε σχετική ερώτηση: «Δεν λέει απαραίτητα ότι είμαι εγώ ο ΛΕΞ που γουστάρω. Είμαι από τις γειτονιές που γουστάρουν, υπάρχει διαφορά. Αποτυπώνεις τον παλμό που υπάρχει στις γειτονιές, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι».
Πηγή: “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”
