Ο Candida Auris είναι παλιός γνωστός, έχει εντοπιστεί και έχει χαρακτηριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ως ένας μύκητας που μπορεί να προκαλέσει το θάνατο. Το τελευταίο διάστημα είναι το νέο “αφήγημα” της κυβέρνησης για τη Δημόσια υγεία. Γιατί να ενισχύσει το ΕΣΥ αφού μπορεί πάντα, να ενισχύει το φόβο;
Μια δήλωση του Νίκου Καπραβέλου, διευθυντή της Β’ ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου, μας κίνησε την περιέργεια.
«Ο μύκητας Candida Auris δεν αποτελεί κίνδυνο για τη Δημόσια υγεία αλλά για τις ΜΕΘ. Η μάχη με τις βαρύτατες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι αδυσώπητη και με τραγικές συνέπειες. Στην πανδημία του κορωνοϊού το 40% με 50% των θυμάτων δέχθηκε τη «χαριστική βολή» από πολυανθεκτικά μικρόβια. Το ενδιαφέρον γι’ αυτόν το μύκητα είναι διπλό. Το πρώτο είναι ότι και δύσκολα μπορεί να αποκαλυφθεί και δεύτερον, δεν υπάρχουν τα κατάλληλα αντιμυκητιακά για να μπορούν να τον εξοντώσουν. Και το τρίτο το κυριότερο, είναι πως όταν μπει μέσα στις μονάδες μας, δύσκολα μπορεί να απολυμανθεί και να εξοντωθεί» είπε ο καθηγητής πνευμονολογίας
Αλλά ο Τύπος και η τηλεόραση παίζουν άλλο έργο.
Αυτό που λέει ότι για αυτόν τον κακό μύκητα -που θα μας σκοτώσει όλους- φταίει κυρίως το… κακό πλύσιμο χεριών των Υγειονομικών.
Πως ένας μύκητας που δεν κυκλοφορεί εκτός νοσοκομείων, κάνει καριέρα στα ΜΜΕ ως νούμερο 1 κίνδυνος για την υγεία μας;
Η αρχή έγινε στο 21ο Πανελλήνιο Συνέδριο Λοιμώξεων που έγινε στις αρχές του μήνα από την Ελληνική Εταιρία Λοιμώξεων στην Αθήνα.
Εκεί ο Νικόλαος Σύψας καθηγητής Λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος της επιστημονικής επιτροπής του υπουργείου Υγείας και εμπνευστής -μεταξύ άλλων- του: «οι νέοι φταίνε για την έξαρση του κορονοϊού», δήλωσε:
«Η επόμενη απειλή για την ανθρωπότητα είναι ο Candida auris, ένα μικρόβιο που ήδη μας δημιουργεί πρόβλημα, θα το βρούμε μπροστά μας. Περνάμε σε μια ενδημική φάση της πανδημίας. Προκύπτουν όμως άλλες απειλές, όπως τα πολύ ανθεκτικά μικρόβια που αποτελούν μεγάλο πρόβλημα. Το 2050 πρώτη αιτία θανάτου θα είναι τα πολύ ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες πολύ ανθεκτικών μικροβίων είναι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών όπως και κακές πρακτικές υγιεινής των χεριών.
Τα επόμενα πρωτοσέλιδα θα γραφτούν γι’ αυτό. Είναι στα νοσοκομεία μας και σκοτώνουν κόσμο. Candida Auris. Είναι στα νοσοκομεία και έχει μεγάλη ανθεκτικότητα. Όταν μπαίνει στα νοσοκομεία δεν βγαίνει ποτέ. Είχαμε στην Αθήνα νοσοκομεία με πολύ μεγάλο πρόβλημα. Θα τα βρούμε μπροστά μας.
Δυστυχώς ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η έκρηξη των λοιμώξεων σε ΜΕΘ και θαλάμους. Ξέφυγε γιατί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι έπρεπε να ασχοληθούν με τον κορωνοϊό, ρίχτηκαν στη μάχη της επιδημίας».
Μπερδευτήκατε λίγο; Και εμείς. Έτσι ζητήσαμε τη βοήθεια της Αργυρής Ερωτοκρίτου, ειδικευόμενη παθολογίας στο ΓΝΑ «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
Είναι ο Candida Auris, η νέα πανδημία;
Δεν είναι φετινό πρόβλημα. Είναι αρκετά χρόνια, παγκοσμίως και σίγουρα πέντε χρόνια και στα νοσοκομεία της Ελλάδας. Όπως και να έχει εμάς κατά τη διάρκεια του covid, μας ήρθε ειδοποίηση από την υγειονομική περιφέρεια, να προσέχουμε γιατί υπάρχουν αυξημένα κρούσματα. Και όταν λέμε αυξημένα δεν εννοούμε δεκάδες. Έστω και ένα θεωρείται αύξηση. Όντως αυτοί οι μύκητες παρουσιάστηκαν στις μονάδες που είναι το λογικό. Οι μονάδες έχουν ασθενείς με ανοσοκοταστολή και αποικίζονται από πολυανθεκτικά μικρόβια, άρα δίνεις και πιο δυνατά σχήματα αντιβίωσης. Αυτό κάνει πιο εύκολο να βρεις λοιμώξεις μύκητα στις ΜΕΘ σε σχέση με τα υπόλοιπα τμήματα. Όμως τώρα βλέπουμε και σε κοινούς θαλάμους.
Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;
Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, είναι παγκόσμιο. Αλλά είναι πολλαπλάσιο για την Ελλάδα, διότι κατά τη διάρκεια του cοvid, δυστυχώς ότι και να λέμε η φροντίδα ήταν πλημμελής. Ως προς τα βασικά ζητήματα».
Η υποβάθμιση του ΕΣΥ βοήθησε σε αυτό;
Νομίζω ότι είναι παράλληλες αιτίες.
- Η έλλειψη χρηματοδότησης στα νοσοκομεία, που τα οδηγεί στο να μην τηρούνται βασικοί κανόνες. Το ότι στην Ελλάδα είναι σύνηθες να υπάρχουν πεντάκλινοι θάλαμοι. Το ότι δεν μπορούμε να έχουμε απομόνωση ασθενούς με πολυανθεκτικό μικρόβιο. Δεν έχει τη δυνατότητα ο άρρωστος να μπει σε ένα δωμάτιο μόνος του, ώστε να μη γίνει η διασπορά. Στην Ελλάδα θεωρείται πολυτέλεια να μπει ένας άρρωστος σε μονόκλινο. Το οποίο θα έπρεπε να είναι νόμος, άπαξ και βρίσκεται ένα ανθεκτικό μικρόβιο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι στις χειρότερες θέσεις σε ότι αφορά αυτού του τύπου μικρόβια μικρόβια.
- Η αλόγιστη συνταγογράφηση αντιβιοτικών. Που έχει να κάνει καθαρά με το ότι δεν υπάρχει πρωτοβάθμια φροντίδα.
- Η έλλειψη προσωπικού.
- Η έλλειψη συντήρησης. Οι εγκαταστάσεις είναι λες και βρίσκεσαι στη δεκαετία του 30.
Υπάρχει τρόπος να το καταλάβεις; Αν νοσήσεις;
Δεν μπορείς να νοσήσεις εκτός νοσοκομείου. Είναι καθαρά ενδονοσοκομειακή ιστορία και σίγουρα αφορά κόσμο που είναι σε ένα βαθμό ανοσοκαταστολής. Το βλέπουμε σε περιστατικά που μπορεί να έχουν πάρει αντιβίωση για ένα σωρό άλλα πράγματα. Να έχει ισοπεδωθεί η φυσιολογική χλωρίδα με τα αντιβιοτικά, και έτσι να βρίσκουν έδαφος οι μύκητες να αναπτυχθούν. Όταν συμβαίνει αυτό είναι ισοδύναμο με το θάνατο, το να έχεις λοίμωξη από μύκητα στο αίμα σου. Και ήταν πάντα έτσι.
Σε τι χρησιμεύει επικοινωνιακά και το έχουμε βγάλει στην επιφάνεια;
Αρχικά να πούμε ότι όλοι οι λοιμωξιολόγοι, οι σοβαροί επιστήμονες συμφωνούν ότι το φαινόμενο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κλιματική αλλαγή. Πρέπει να το θυμόμαστε γιατί είναι πλέον κοινά αποδεκτό ότι είναι η πηγή για όλα αυτά τα κακά που μας έχουν βρει. Όπως ο κορωνοϊός και ο cαndida auris τώρα.
Το πρώτο λοιπόν, είναι ότι μέχρι τώρα μελέτες συνηγορούν ότι είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Το δεύτερο είναι ότι έγινε το Συνέδριο των Λοιμωξιολόγων. Το είχαμε τώρα στις αρχές του μήνα και είναι λογικό ότι σε ένα συνέδριο που συζητάνε λοιμωξιολόγοι θα μιλήσουν και για ένα τέτοιο κίνδυνο. Τώρα γιατί αποφασίστηκε από όλα όσα συζήτησε ένα συνέδριο να προβληθεί αυτό; Προφανώς και είναι εντελώς καθοδηγούμενο από μια κυβέρνηση που θέλει να περάσει στα ψιλά, ότι φέρνει τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία στα Δημόσια νοσοκομεία και ότι ιδιωτικοποιεί την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Μιλάμε για την πλήρη απαγόρευση πρόσβασης στη Δημόσια υγεία ενός μεγάλου κομματιού του πληθυσμού.
Δίνω παράδειγμα: ένας άνθρωπος που μπορεί να υποφέρει από μια κήλη στη σπονδυλική του στήλη και να πρέπει να κάνει χειρουργείο αν μπει στη λίστα αναμονής θα πρέπει να περιμένει 3 χρόνια. Εάν σκάσει όμως μερικά χιλιάρικα μπορεί να χειρουργηθεί την επόμενη εβδομάδα.
Η κυβέρνηση δεν θέλει να ασχολούμαστε με αυτό. “Βολεύει” πολύ ο μύκητας. Μία επαπειλούμενη παγκόσμια πανδημία -αυτή τη φορά- με το όνομα Candida Auris.
Ας σοβαρευτούμε πολύ πιο σοβαρό είναι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή για το γενικό πληθυσμό. Το τι συμβαίνει με τον κορωνοϊό και πόσο λάσκα έχουν μείνει τα πράγματα, παρά με το τι γίνεται με τα πολυανθεκτικά.
Πηγή: 2020mag.gr
