Εδώ και μερικούς μήνες ο πρωθυπουργός και το κόμμα του έστελναν διαρκώς το μήνυμα ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Κάθε λίγο κάποιοι ανακηρύσσονταν υποψήφιοι βουλευτές, ενώ τον τελευταίο μήνα το μήνυμα είχε διοχετευτεί παντού: πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, εκτός αν συμβεί κάτι πολύ συνταρακτικό που θα τις αναβάλει.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε επικαλεστεί, ούτε λίγο-ούτε πολύ, την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ως αναγκαιότητα για να αποφευχθεί ένα παρατεταμένο τοξικό πολιτικό κλίμα, το οποίο τάχα θα καλλιεργούσε η αντιπολίτευση, αλλά η χώρα δεν θα το άντεχε και εκείνος δεν θα το επέτρεπε.
Ακολούθησαν απολογισμοί του κυβερνητικού έργου, εξαγγελίες παροχών και επιδομάτων για μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού, για να καταλήξουμε στη νέα πρωθυπουργική διαβεβαίωση: οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης και ας υπάρξει τοξικό πολιτικό κλίμα. Τώρα ως διά μαγείας το αντέχουν και ο πρωθυπουργός και η χώρα.
Είναι γνωστό πως ο Κυρ. Μητσοτάκης αλλάζει θέσεις κατά το δοκούν. Θέλει να δείχνει πολιτικά συνεπής, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο. Στο μόνο που είναι συνεπής είναι το μικροπολιτικό συμφέρον του, το οποίο μόνο με ασυνέπεια -πολλές φορές ακραία και προκλητική- μπορεί να υπηρετήσει. Το απέδειξε την εποχή των μνημονίων όταν από ακραιφνής μνημονιακός έγινε αντιμνημονιακός και μετά, ακραίος υποστηρικτής της μνημονιακής πολιτικής.
Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα δεν του πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Επιχείρησε να φορτώσει στην αντιπολίτευση το τοξικό πολιτικό κλίμα που εκείνος δημιουργούσε, αλλά δεν του βγήκε.
Εβγαλε από την ντουλάπα τον μπαμπούλα του πρώτου εξαμήνου του 2015 αλλά δεν τρόμαξε κανέναν. Η ειδυλλιακή εικόνα του κυβερνητικού έργου που παρουσίασε στη Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο δεν προκάλεσε ρίγη συγκίνησης, αλλά αποστροφής. Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ κατέγραψε ένα μεγάλο διπλωματικό Βατερλό.
Ολα αυτά τα μέτρησε. Και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η κοινωνία «βράζει» με την ακρίβεια, την ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία, έκανε μια επική κωλοτούμπα. Εκλεισε το κεφάλαιο πρόωρες εκλογές -που εκείνος άνοιξε- για να το ανοίξει όποτε νομίζει ότι τον συμφέρει. Και αν δεν τον συμφέρει, θα κάτσει κολλημένος στην καρέκλα μέχρι να τον σηκώσουν με το ζόρι. Αυτός είναι.
Πηγή: “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”
