Σαν σήμερα πριν από 83 χρόνια το αναγκαστικό «ΟΧΙ» ενός δικτάτορα, ενός φασίστα δικτάτορα, γινόταν η αφετηρία μιας εποποιίας, πρώτα στα βουνά της Πίνδου και στη συνέχεια στις πόλεις, στα χωριά, στους κάμπους και στα βουνά όλης της χώρας. Με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, αλλά και δημοκράτες και σοσιαλιστές και απλούς Έλληνες πατριώτες, το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ και ο ΕΛΑΣ έδωσαν σάρκα και οστά στη μοναδικής δυναμικής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα Εθνική Αντίσταση. «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα / θα μας σώσει και πάλι απ’ τη σκλαβιά» τραγουδούσαν οι Έλληνες, δείχνοντας σε όλο τον κόσμο ότι οι έννοιες πατριωτισμός και Αριστερά ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένες.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ και βέβαια ο ΕΛΑΣ είναι οι δυνάμεις που κατάφεραν να απελευθερώσουν τη χώρα, αφού πρώτα είχαν συγκροτήσει την ευρείας σύνθεσης κυβέρνηση του βουνού, δημιουργώντας μάλιστα θεσμούς λαϊκής συμμετοχής και κοινωνικής απελευθέρωσης τόσο πρωτοπόρους, που χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναδούμε κάτι από αυτούς τα μετεμφυλιακά χρόνια. Το μαζικό «ΟΧΙ» ενός ολόκληρου λαού στον φασισμό και στον ναζισμό φωτίζει σταθερά τον δρόμο 83 χρόνια τώρα, συνδέει την Εθνική Αντίσταση με την εθνική και κοινωνική Επανάσταση του 1821, με το Πολυτεχνείο του 1973, θυμίζει πάντα ότι η αντίσταση στον κάθε είδους ολοκληρωτισμό είναι η μόνη δημοκρατική απάντηση.
Το γνωρίζει κάθε αριστερός, όπως το γνωρίζουν και όλοι όσοι προσπάθησαν να ξεριζώσουν το πνεύμα της Εθνικής Αντίστασης πριν καν ολοκληρωθεί ο Πόλεμος, νομιμοποιώντας τους γερμανοντυμένους ταγματασφαλίτες και οδηγώντας τους αγωνιστές στα επαίσχυντα Μακρονήσια του διχασμού. Ο ιστορικός αναθεωρητισμός έχει τις ρίζες του ακριβώς σε εκείνες τις επιλογές της μετεμφυλιακής Δεξιάς. Είναι ο ίδιος ιστορικός αναθεωρητισμός που άπλωσε μεθοδικά τα πλοκάμια του και στην υπόλοιπη Ενωμένη Ευρώπη, δημιουργώντας το νομιμοποιητικό ιδεολογικό υπόβαθρο για τη δυναμική επανεμφάνιση της Ακροδεξιάς, γραβατωμένης και μη, που σε μια σειρά από χώρες έφτασε ήδη να κυβερνά, ενώ σε άλλες χτυπά την πόρτα της εξουσίας. 83 χρόνια μετά, η αντίσταση στον φασισμό και στον ναζισμό, όπως και η αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό που γεννά τις κοινωνικές συνθήκες ανόδου τους, αποτελεί υποχρέωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Και η Αριστερά οφείλει να μπει μπροστά στους νέους αγώνες, εμπνέοντας ξανά τις ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις.
*Το κύριο άρθρο στην εφημερίδα “ΑΥΓΗ”
