Η συζήτηση για την «ευρύτερη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων» είναι άνευρη και βαρετή (η ίδια η επιλογή των λέξεων τα λέει όλα). Περιορίζεται σε γενικότητες, εξαντλείται στην αναζήτηση του (νέου) παλικαριού που θα βγάλει το Εξκάλιμπερ από τον βράχο, παραπέμπει σε παιχνίδια μεταξύ παραγόντων ενός κουρασμένου πολιτικού προσωπικού.
Φτάνει. Ας ακούσουμε την πρόσφατη ομιλία του κυρίου Σαμαρά. Και ας σκεφτούμε αν θέλουμε να ζήσουμε στη χώρα και στην Ευρώπη που οραματίζεται. Αν όχι, πρέπει να απαντήσουμε με ανάλογους όρους. Με ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση με την αναγεννημένη άκρα Δεξιά.
Αυτός είναι ο δρόμος του Λαϊκού Μετώπου. Το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία συγκινεί γιατί στηρίζεται σε μια παρακαταθήκη υλικών κατακτήσεων που θυμίζουν ότι η πολιτική μπορεί να αλλάζει τους καθημερινούς όρους ζωής. Πας καλοκαιρινές διακοπές, επειδή κάποτε το εργατικό κίνημα και η κυβέρνησή του -η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου- επέβαλαν το δικαίωμα των παραγωγών του πλούτου να ξεκουράζονται. Τόσο απλά.
Ας ακούσουμε τους Γάλλους συντρόφους μας του 2024: αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1600 ευρώ, φορολόγηση του πλούτου, πλαφόν στις τιμές καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών, ρήξη με την αντι-μεταναστευτική πολιτική του Μακρόν.
Και να δουλέψουμε πάνω σε αυτό: σε μια πρόταση που θα κάνει τη Δεξιά να ανατριχιάζει.
ΠΗΓΗ: facebook/@Kostis Karpozilos
