Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της Κυριακής επιβεβαίωσε την κρίση του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το αποτελούν. Η Ν.Δ. έπαθε καθίζηση, αλλά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ κατάφεραν να ωφεληθούν από αυτό και να πετύχουν τους εκλογικούς τους στόχους. Αυτή είναι η πρώτη παραδοχή μιας πραγματικότητας που όποιος δεν τη βλέπει θα υποστεί τις συνέπειές της.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής είχε ως μοιραία συνέπεια την εσωστρέφεια στα κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Τα κόμματα αυτά ηττήθηκαν γιατί δεν πλησίασαν καν τους στόχους που είχαν θέσει. Οπότε χρειάζονται την ενδοσκόπηση για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειές της. Το αν θα είναι ουσιαστική ή όχι, θα το δούμε σύντομα.
Ασφαλώς εδώ δεν μας απασχολεί η Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη και το μέλλον της, με την έννοια ότι αυτή, ακόμη και συρρικνωμένη, ήταν και παραμένει δύναμη εξουσίας. Μας απασχολεί, όμως, τι έχει απέναντί της. Ετσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να αμφισβητεί την κυριαρχία της Ν.Δ. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του μπορεί να το πράξει ούτε, πολύ περισσότερο, το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η δεύτερη παραδοχή που πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να μην κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα.
Στη βάση των προαναφερομένων το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει αφορά το αν θα υπάρξει εναλλακτική στη Ν.Δ. και πώς. Θα το θέσουμε κάπως αλλιώς. Η εξ αντικειμένου εσωστρέφεια σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ως αποτέλεσμα να προκύψει η πολιτική δύναμη που θα αμφισβητήσει βάσιμα τη μονοκρατορία της Ν.Δ.; Εξαρτάται.
Αν ο εσωκομματικός διάλογος κάθε κόμματος έχει ανοιχτές κεραίες στην κοινωνία -και όχι στο στενό κομματικό ακροατήριο- το αποτέλεσμα που θα προκύψει μπορεί να είναι θετικό. Αν οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις μείνουν σταθερά προσηλωμένες στην αναζήτηση ρεαλιστικών φιλολαϊκών πολιτικών απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό του κ. Μητσοτάκη, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θετικό.
Το κυριότερο όμως είναι άλλο. Οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς από άποψη πολιτικής, Ιστορίας και ιδεολογίας είναι συγγενείς. Διάλογο μεταξύ τους, χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα, για τα προβλήματα και το μέλλον της χώρας θα κάνουν ή ο καθένας θα κρύβεται στο καβούκι του; Τι είναι πιο σπουδαίο; Οι λαϊκές ανάγκες ή το κομματικό μικρομάγαζο;
Πηγή: Το editorial στην “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”
