*Συνέντευξη της υποψήφιας ευρωβουλεύτριας με τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στον Δημήτρη Τερζή
Καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του Παντείου Πανεπιστημίου, η Μαρία Καραμεσίνη έχει μια καλή εικόνα για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα, καθώς διετέλεσε πρόεδρος και διοικήτρια του ΟΑΕΔ την περίοδο 2015-2019. Μοιραία η κουβέντα μαζί της αφορούσε τα εργασιακά και την ακρίβεια, αλλά και την κατάσταση στο πολιτικό τοπίο σήμερα εν όψει της κάλπης της 9ης Ιουνίου.
●Πολλοί λένε ότι Νέα Αριστερά και ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αποτελούν τις όψεις του ίδιου νομίσματος. Το συμμερίζεστε αυτό; Γιατί επιλέξατε να είστε υποψήφια με τη Νέα Αριστερά κι όχι εκ νέου με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε ένα πλήρως αρχηγοκεντρικό κόμμα, με τον πρόεδρό του να εκφωνεί το δικό του πρόγραμμα, που συστηματικά συγκρούεται με τις θέσεις του κόμματός του και τις αρχές και αξίες της Αριστεράς.
Απειρα τα παραδείγματα: Από τα stock options για τους μισθωτούς και την εξύμνηση του κεφαλαίου ως εργαλείου μείωσης των ανισοτήτων, τον χαρακτηρισμό του ΝΑΤΟ ως «ιερής αμυντικής συμμαχίας», την ανεπιφύλακτη στήριξη όλων των εξοπλιστικών προγραμμάτων, τις ίσες αποστάσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων πριν από την όψιμη μεταστροφή του υπέρ του παλαιστινιακού κράτους και την «ατζέντα Ισλαμαμπάντ», μέχρι την τελευταία προκλητική πρόταση για τη φορολογία, όπου υπόσχεται λιγότερους φόρους ακόμα και στους πλούσιους (μείωση φορολογικών συντελεστών για ατομικό εισόδημα μέχρι 100 χιλιάδες ευρώ και ατομική περιουσία μέχρι 400 χιλιάδες ευρώ), αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη δυνατότητα χρηματοδότησης του κοινωνικού κράτους.
Αντίθετα, η Νέα Αριστερά μιλάει για την ανάγκη ριζικής αναθεώρησης των εργασιακών σχέσεων που διαμόρφωσαν οι νόμοι των μνημονίων και των κυβερνήσεων της Ν.Δ., φορολόγησης των υπερκερδών και αναδιανομής του πλούτου και εργασιακής και κοινωνικής ενσωμάτωσης μεταναστών και προσφύγων, ενώ υποστηρίζει ότι δεν είναι ρεαλιστική η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους με οριζόντια περικοπή φόρων και αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών. Είμαστε ένα νέο κόμμα της Αριστεράς με πολιτική σοβαρότητα και ήθος.
● Η κυβέρνηση κομπάζει για τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας την ώρα που, ειδικά στους νέους, τα στοιχεία είναι μάλλον αποκαρδιωτικά. Εχετε ασχοληθεί κατά κόρον με τα εργασιακά. Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα;
Η Ελλάδα δεν έχει μόνο το δεύτερο υψηλότερο γενικό ποσοστό ανεργίας και ανεργίας στους νέους και το υψηλότερο ποσοστό γυναικείας ανεργίας στην Ε.Ε. αλλά βρίσκεται και στη χειρότερη θέση ως προς την ποιότητα της εργασίας, με κύριο πρόβλημα το ύψος των μισθών και τα ωράρια εργασίας. Επιπλέον, το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών με όρους αγοραστικής δύναμης στη χώρα μας είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία.
Η ακρίβεια είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που απασχολεί τους πολίτες, διότι οι μισθοί και το εισόδημα χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων αδυνατούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση ή την αξιοπρεπή διαβίωση. Στους μισθωτούς, δεν πλήττει μόνο το 20% αυτών του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και το 30% αυτών που παίρνουν ακόμα λιγότερα ή τους νέους που αντιμετωπίζουν επιπλέον εργασιακή επισφάλεια, αλλά και όσους αμείβονται με τον μέσο μισθό και έχουν παιδιά να συντηρήσουν. Πλήττει εξίσου τους δημόσιους υπαλλήλους που δεν δικαιούνται 13ο και 14ο μισθό και οι πρόσφατες αυξήσεις μισθών που είδαν ήταν πενιχρές μετά από 14 χρόνια καθήλωσης και σωρευτικό πληθωρισμό 17% τα τελευταία χρόνια. Η ακρίβεια μας αφορά όλους.
● Μεγάλο θέμα υπάρχει και σε αυτές τις εκλογές με την πιθανολογούμενη αποχή. Ποιο είναι κατά την άποψή σας το μερίδιο ευθύνης του πολιτικού συστήματος στην απομάκρυνση του κόσμου από την κάλπη και πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;
Οι ευρωεκλογές έχουν ιδιαιτερότητες σε σχέση με τις βουλευτικές, γιατί θεωρούνται από τους ψηφοφόρους είτε ως δευτερεύουσας σημασίας είτε ως ευκαιρία διαμαρτυρίας για την κυβερνητική πολιτική. Από αυτές τις δύο αντίθετες στάσεις ως προς τη συμμετοχή θα επηρεαστεί το ποσοστό αποχής.
Είναι όμως τραγικό ότι στις φετινές ευρωεκλογές, που είναι οι σημαντικότερες των τελευταίων δεκαετιών για την πορεία της Ε.Ε., επιπλέον απουσιάζει ο δημόσιος διάλογος για τα διακυβεύματα της ψήφου, που θα έφερνε τους πολίτες στις κάλπες. Τώρα, η πολιτική απάθεια και η παραίτηση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος γενικά από τη συμμετοχή σε εκλογές έχει να κάνει με τη διάψευση των προσδοκιών ουσιαστικής αλλαγής της ζωής του μέσω της εκπροσώπησής του στο (ευρω)κοινοβούλιο από τα πολιτικά κόμματα.
Αυτό ευνοεί τη Δεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις. Η Νέα Αριστερά όχι μόνο έχει διαπιστώσει το πρόβλημα, αλλά συγκροτήθηκε εκτιμώντας ότι υπάρχει κενό πολιτικής εκπροσώπησης στον χώρο της Αριστεράς, που οφείλεται στην έλλειψη μιας αξιόπιστης, ριζοσπαστικής και συνάμα ρεαλιστικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης απέναντι στα αδιέξοδα που δημιουργεί για τον κόσμο της εργασίας και την κοινωνική πλειοψηφία η αναπτυξιακή στρατηγική της Ν.Δ., που συνοψίζεται στην αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους και στην ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων και κοινών αγαθών. Θεωρούμε ότι μόνο με μια τέτοια εναλλακτική πρόταση θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική, δηλαδή στην αξία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης για την αλλαγή της «υπάρχουσας τάξης πραγμάτων».
Μόνο έτσι θα «επιστρέψει η πολιτική» και η μαζική ψήφος στην Αριστερά. Εχουμε κάνει τα πρώτα βήματα με τις πρωτοβουλίες και τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις μας και τις θέσεις μας για τις ευρωεκλογές και στρατευόμαστε σε αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να τον ανοίξουμε και να τον βαδίσουμε μαζί με άλλους και άλλες.
● Στο μυαλό αρκετών το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δείχνει να έχει αποτύχει ως προς τις βασικές αρχές του. Ισχύει αυτό και σε ποιο βαθμό;
Μετά από τρεις δεκαετίες νεοφιλελεύθερης οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης και πολιτικών λιτότητας που ακολούθησαν την παγκόσμια κρίση του 2008 και την κρίση χρέους του 2010, με ιδιαίτερη σφοδρότητα στον ευρωπαϊκό Νότο και καταστροφικά αποτελέσματα στην Ελλάδα, η συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, η υποχώρηση ή και ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού κράτους και η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής στο εσωτερικό των κρατών-μελών, η αδιαφάνεια και το έλλειμμα δημοκρατίας στα όργανα, τους θεσμούς και τον τρόπο λήψης αποφάσεων της Ε.Ε. έβαλαν αρνητικό πρόσημο στην ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης για τους λαούς της Ευρώπης.
Η πανδημία του κορονοϊού σηματοδότησε μια αλλαγή στη διαχείριση των κρίσεων, με την αύξηση των ευρωπαϊκών πόρων για την προστασία της απασχόλησης και του εισοδήματος των εργαζομένων και τη χρηματοδότηση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, με την κατανομή τους υπέρ των χωρών με τις μεγαλύτερες ανάγκες, και με την υιοθέτηση οδηγιών υπέρ της αναβάθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτους.
Το «παράθυρο ευκαιρίας» που άνοιξε η πανδημία για μια διαφορετική πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης πρέπει να εκμεταλλευτεί και να διευρύνει η ευρωπαϊκή Αριστερά σε συνεργασία με τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις στην Ε.Ε., απέναντι σε αυτές της Δεξιάς και της Ακρας Δεξιάς που φαίνεται να συμμαχούν για την επάνοδο στη λιτότητα, την αύξηση των εξοπλισμών και την προετοιμασία για τον πόλεμο και όχι για την ειρήνη, στο πλαίσιο των παγκόσμιων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ανταγωνισμών. Από τη συμμαχία θα προκύψει περαιτέρω συρρίκνωση του κράτους δικαίου, των ελευθεριών και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Η ψήφος στην αριστερά και στη Νέα Αριστερά έχει σημασία.
Πηγή: efsyn.gr
