*Ρεπορτάζ: Γεωργία Ανάγνου-Επιμέλεια: Ηλιάνα Παπαγγελή-Φωτογραφίες: Βίκυ Παπαγγελή –
Mε το νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα με ορίζοντα το 2050, που παρουσίασε ο τότε υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας τον Ιανουάριο του 2023, τα φωτοβολταϊκά αναδεικνύονται σε έναν από τους κύριους πυλώνες της στρατηγικής της χώρας για τη λεγόμενη πράσινη ενέργεια.
Συγκεκριμένα, η εγκατεστημένη ισχύς τους, από 5GW που είναι σήμερα, προβλέπεται να φτάσει στα 14,1GW το 2030 και στα 34,5GW το 2050. Ο φιλόδοξος αυτός στόχος στέλνει ισχυρό σήμα στη βιομηχανία της ηλιακής ενέργειας, η οποία ήδη σχεδιάζει αθροιστικά επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει ήδη με την ανάπτυξη των αιολικών, προκύπτει το ερώτημα: Φωτοβολταϊκά από ποιους, για ποιους, πού και πώς; Το ερώτημα είναι κρίσιμο καθώς η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών θέτει στο στόχαστρο τη γεωργική γη, ακόμη και τη γη υψηλής παραγωγικότητας.
Στο πλαίσιο πολύμηνης έρευνας, το Solomon επισκέφθηκε περιοχές στη Θεσσαλία, όπου μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, συνάντησε αγρότες, ειδικούς και εκπροσώπους αγροτικών συνεταιρισμών και εξέτασε την κείμενη νομοθεσία, επιχειρώντας να ρίξει φως στο πώς η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών θέτει στο στόχαστρο τη γεωργική γη, ακόμη και τη γη υψηλής παραγωγικότητας, με συνέπειες που μπορεί να αποδειχθούν οδυνηρές για την αγροτική ανάπτυξη και την επισιτιστική ασφάλεια της χώρας.
Η χωροθέτηση
Το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ του 2008 προβλέπει ως περιοχές προτεραιότητας για τη χωροθέτηση των φωτοβολταϊκών περιοχές «που είναι άγονες ή δεν είναι υψηλής παραγωγικότητας», ενώ οι γαίες υψηλής παραγωγικότητας χαρακτηρίζονται ζώνες αποκλεισμού.
Η πρόβλεψη αυτή ακολουθεί έναν κομβικό νόμο για την προστασία της αγροτικής δραστηριότητας, τον ν.2945/2001. Σύμφωνα με αυτόν, σε αγροτεμάχια που χαρακτηρίζονται γη υψηλής παραγωγικότητας (ΓΥΠ) «απαγορεύεται η άσκηση οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας, εκτός από τη γεωργική εκμετάλλευση».
Ωστόσο, με τον νόμο 3851/2010 –που ανάγει την προστασία του κλίματος σε περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα υψίστης εθνικής σημασίας και στην ουσία αποτελεί το εφαλτήριο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ– το Χωροταξικό τροποποιείται και προβλέπεται για πρώτη φορά η δυνατότητα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε γη υψηλής παραγωγικότητας, καθώς η ανάπτυξή τους κρίνεται συμβατή με την αγροτική δραστηριότητα.
Ωστόσο, ύστερα από τροπολογία του υπουργείου Γεωργίας (ν.4015/2011), η συγκεκριμένη ρύθμιση παραμένει κατ’ ουσίαν ανενεργή. Τελικά, αρχικά με τον ν.4643/2019 και στη συνέχεια με τον ν.4711/2020 εκείνη η ρύθμιση επανέρχεται και επιτρέπεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών έως 1MW σε γη υψηλής παραγωγικότητας, σε ποσοστό έως 1% επί του συνόλου των καλλιεργήσιμων εκτάσεων κάθε περιφέρειας.
Με βάση αυτό, εκτιμάται πως έως και 320.000 στρέμματα γης υψηλής παραγωγικότητας μπορούν να καλυφθούν από φωτοβολταϊκά. Σήμερα, το όριο έχει περιοριστεί στο 0,8% επί του συνόλου των καλλιεργήσιμων εκτάσεων κάθε περιφέρειας και στο 0,5% για την Αττική και τις νησιωτικές περιφέρειες.
Αγνοούνται τα στοιχεία
Την αρμοδιότητα ελέγχου προκειμένου να μην υπάρξει υπέρβαση του προβλεπόμενου ορίου εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σε ΓΥΠ έχει ο αρμόδιος διαχειριστής, ΔΕΔΔΗΕ ή ΑΔΜΗΕ. Μάλιστα, προβλέπεται ότι οι υπηρεσίες των δύο διαχειριστών οφείλουν να συνεργάζονται για τη συγκέντρωση όλων των απαραίτητων στοιχείων και να τα δημοσιοποιούν στους διαδικτυακούς τους τόπους ανά δύο μήνες.
Παρ’ όλα αυτά, αναρτημένη στον ιστότοπο του ΔΕΔΔΗΕ υπάρχει μία και μόνη ενημέρωση, με στοιχεία αναφοράς Μαρτίου 2022, δηλαδή πάνω από έναν χρόνο πριν. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το όριο έχει ήδη ξεπεραστεί στην Αττική και σε περιφερειακές ενότητες της Ηπείρου.
Στην Κεντρική Μακεδονία, τον μεγαλύτερο κάμπο της χώρας, το όριο έχει καλυφθεί κατά το ένα τρίτο, ενώ στη Θεσσαλία, τον δεύτερο μεγαλύτερο κάμπο, κατά το ήμισυ – πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία του Μαρτίου 2022. Σε ερώτηση του Solomon προς τον ΔΕΔΔΗΕ αν υπάρχουν επικαιροποιημένα στοιχεία, δεν λάβαμε απάντηση.
Στον αέρα
Ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης ως υψηλής παραγωγικότητας ή μη αποδεικνύεται κομβικός για τη λήψη άδειας εγκατάστασης φωτοβολταϊκών σταθμών πολύ μεγαλύτερης ισχύος από 1MW σε αυτήν. Ο ν.2945/2001 για την προστασία της αγροτικής δραστηριότητας προέβλεπε την έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης για την κατηγοριοποίηση της γεωργικής γης και τον καθορισμό των ορίων της αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας.
Είκοσι δύο χρόνια μετά, η τελευταία αυτή πρόβλεψη, που θα μπορούσε να θωρακίσει τη γη υψηλής παραγωγικότητας, δεν έχει υλοποιηθεί. Ως αποτέλεσμα, η αρμοδιότητα του χαρακτηρισμού της παραγωγικότητας της εκάστοτε αγροτικής έκτασης βαραίνει τις Επιτροπές Χωροταξίας και Περιβάλλοντος (ΠΕΧΩΠ) και τις Διευθύνσεις Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού των αιρετών περιφερειών, με ό,τι σημαίνει αυτό για τις πιέσεις που μπορεί να τους ασκούνται.
Χαρακτηριστικά, καλά πληροφορημένη πηγή αναφέρει ότι έχει συμβεί εκτάσεις χαρακτηρισμένες ως γαίες υψηλής παραγωγικότητας να αποχαρακτηρίζονται μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, από τις ίδιες ακριβώς επιτροπές, με το ίδιο ακριβώς διαβιβαστικό.
Η «σαλαμοποίηση»
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας ή μη, οι εγκαταστάσεις για την ηλεκτροπαραγωγή ισχύος έως 1MW απαλλάσσονται από την αδειοδοτική διαδικασία, άρα και την περιβαλλοντική αδειοδότηση (όταν δεν αφορούν περιοχή Natura).
«Ομως, κατ’ αυτόν τον τρόπο», επισημαίνει ο Γιώργος Μπάλιας, νομικός, αναπληρωτής καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, «προκύπτει ο κίνδυνος της λεγόμενης «σαλαμοποίησης», δηλαδή μεγαλύτερα έργα να σπάνε σε επιμέρους έργα, το καθένα μικρότερης ισχύος του 1MW, ώστε να αποφεύγεται η διαδικασία αδειοδότησης. Και τότε δεν μπορούμε να έχουμε εικόνα των συνολικών επιπτώσεων».
Και ενώ ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ είναι οι αρμόδιοι φορείς να παρακολουθούν τι συμβαίνει με την εξάπλωση των πάρκων ισχύος έως 1MW στη γη υψηλής παραγωγικότητας και υποχρεούνται να παρέχουν στοιχεία, αναζητείται ο φορέας που παρακολουθεί τι συμβαίνει συνολικά με τα πάρκα έως 1MW στην απλή γεωργική γη.
Η βιομηχανία της ηλιακής ενέργειας εμφανίζεται να προτιμά την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών σε γεωργικές εκτάσεις, καθώς σε αντίθεση με τις άγονες βραχώδεις πλαγιές, βρίσκονται δίπλα στα ήδη εγκατεστημένα δίκτυα για τη μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας. Το ζήτημα καλείται να ρυθμίσει η πολιτεία, με εμπλεκόμενους φορείς να υπογραμμίζουν την ανάγκη ενός νέου Ειδικού Πλαισίου για τον Χωροταξικό Σχεδιασμό για τις ΑΠΕ, το οποίο, όμως, ως «καυτή πατάτα», μετατίθεται συνεχώς.
Χαρακτηριστικά, ενώ το συμφωνητικό για την εκπόνηση της μελέτης για το νέο Χωροταξικό υπεγράφη από το υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας τον Οκτώβριο του 2020 με στόχο ολοκλήρωσης τον Απρίλιο του 2022, με δεύτερη παράταση που δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια στις 17 Μαΐου 2023, η ολοκλήρωση της μελέτης αναμένεται πλέον στις 27 Μαρτίου 2024.
Η νέα καθυστέρηση έρχεται ενώ η Κομισιόν έχει ήδη γνωστοποιήσει ότι ξεκινά διαδικασία παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς το υπάρχον Ειδικό Πλαίσιο για τον Χωροταξικό Σχεδιασμό για τις ΑΠΕ δεν συμμορφώνεται με την οδηγία για την προστασία των οικοτόπων και των περιοχών Natura.
Σημειωτέον, ανάλογη καθυστέρηση σημειώνεται και στην καταγραφή των βοσκήσιμων γαιών της χώρας, που επίσης απειλούνται από την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των φωτοβολταϊκών. Συγκεκριμένα, ο ν.4351/2015 προβλέπει τόσο την καταγραφή των βοσκήσιμων γαιών σε πληροφορική βάση δεδομένων όσο και τη σύνταξη διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης, με προθεσμία υλοποίησης τις 31 Ιανουαρίου 2019. Καμία από τις προβλέψεις δεν έχει υλοποιηθεί έως σήμερα.
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αγροτικών Φωτοβολταϊκών
Χωράφια σπαρμένα με πάνελ
Αναρωτιέται κάποιος αν μέσω της ανάπτυξης των φωτοβολταϊκών υποστηρίζεται τουλάχιστον η αγροτική δραστηριότητα. Ο Κώστας Σπανούλης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αγροτικών Φωτοβολταϊκών, εξηγεί ότι οι αγρότες έχουν σήμερα δικαίωμα εγκατάστασης φωτοβολταϊκών μονάδων ισχύος έως 500kW σε γη ιδιοκτησίας τους.
Ωστόσο το μεγαλύτερο ποσοστό των αιτήσεών τους απορρίπτεται, λόγω κορεσμού του δικτύου. «Από τις περίπου 750 αιτήσεις τα τελευταία χρόνια για εγκατάσταση αγροτικών φωτοβολταϊκών, αποδεκτές έχουν γίνει μόλις 150 περίπου», αναφέρει ο κ. Σπανούλης.
Μάλιστα, δίνει κι ένα χαρακτηριστικό προσωπικό του παράδειγμα, όταν του επεστράφη ποσό που είχε ήδη καταβάλει δεσμεύοντας ηλεκτρικό χώρο για την εγκατάσταση μονάδας ισχύος 20kW, καθώς η γραμμή κατελήφθη τελικά από μεγάλο πάρκο ισχύος 50MW.
«Τα δίκτυα, όμως, δεν φύτρωσαν, τα έχουν πληρώσει οι αγρότες και όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες. Και τώρα βλέπουμε τους μεγάλους παίκτες να κάνουν κατάληψη των υποδομών της χώρας, ενώ οι αγρότες μένουν απ’ έξω», λέει ο κ. Σπανούλης.
Το ζήτημα της επισιτιστικής κρίσης
«Παρά τα μεγάλα λόγια, κανείς δεν θέλει τον πρωτογενή τομέα», λέει ο Χρίστος Τσαντήλας, γεωπόνος, πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Βιομηχανικών και Κτηνοτροφικών Φυτών του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου ΕΝΑ. «Ομως, πέρα από την οικονομική αξία, υπάρχει η αυταξία του γεωργικού προϊόντος. Χωρίς την τροφή δεν μπορούμε να ζήσουμε. Γι’ αυτό η γεωργία θα έπρεπε να υποστηρίζεται, όπως και η δημόσια υγεία, ως μια υπηρεσία για την ίδια τη ζωή».
Σε μελέτη του για το Ινστιτούτο ΕΝΑ, ο κ. Τσαντήλας υπογραμμίζει ότι η γεωργία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον κύκλο του άνθρακα καθώς καταναλώνει και παράγει τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Αναγνωρίζει δε ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας –και μάλιστα η ηλιακή– αποτελούν πειστική εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση του ενεργειακού προβλήματος της γεωργίας, που θα ανακούφιζε και τους ίδιους τους αγρότες από μεγάλο μέρος του κόστους παραγωγής.
Ωστόσο, τονίζει πως η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών με τον τρόπο που εξελίσσεται έρχεται σε ανταγωνισμό με την προστασία της γεωργικής γης, αφού μεγάλες εκτάσεις βγαίνουν από την αγροτική παραγωγή. Για να θεραπευτεί το πρόβλημα αυτό, ο κ. Τσαντήλας προτείνει την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας πρωτίστως για την εξυπηρέτηση των αναγκών των γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Σε κάθε άλλη περίπτωση, προτείνει την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών σε εκτάσεις με πολύ χαμηλή ή και μηδενική παραγωγικότητα.
Ο Αθανάσιος Σαρόπουλος, πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας, σημειώνει ότι η γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας αποτελεί έναν πολύτιμο φυσικό πόρο, μη ανανεώσιμο, που βρίσκεται ήδη σε ανεπάρκεια στη χώρα μας. Μάλιστα, σε ανοιχτή επιστολή του, ο κ. Σαρόπουλος θέτει ζήτημα υπονόμευσης της συνταγματικώς επιβεβλημένης διατήρησης και προστασίας της αγροτικής γης, από τους νόμους που προβλέπουν την αλλαγή χρήσης της.
Οπως αναφέρει, η ΓΥΠ προστατεύεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος, στο πλαίσιο της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς με νομολογία του ΣτΕ «στο φυσικό περιβάλλον εμπίπτουν όχι μόνο τα φυσικά οικοσυστήματα αλλά και τα τεχνητά, ιδίως δε η γεωργική γη και κατά μείζονα λόγο η γη υψηλής παραγωγικότητας».
«Δεν έχουμε περιθώριο να χάσουμε ούτε ένα στρέμμα γης υψηλής παραγωγικότητας, ενώ χρειάζεται ένας ολοκληρωμένος κεντρικός σχεδιασμός στο πλαίσιο μιας πολιτικής για την εθνική αυτάρκεια. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι ζωτικής σημασίας για μια βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά θα πρέπει να γίνεται με σωστό σχεδιασμό και ορθή χωροθέτηση που δεν θα ανταγωνίζεται άλλους φυσικούς πόρους και την πρωτογενή παραγωγή», καταλήγει ο κ. Σαρόπουλος.
Πηγή: efsyn.gr
