Τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα προβάλλουν τις τελευταίες ημέρες την ανησυχία του Κ. Μητσοτάκη ότι στην πολιτική αντιπαράθεση κυριαρχεί η τοξικότητα και, αντί πολιτικού διαλόγου, τείνουν να κυριαρχήσουν κραυγές και κατηγορίες χωρίς προγραμματική επιχειρηματολογία.
Είναι μια στρατηγική άμυνας να κατατάσσεις κάθε κριτική που δέχεσαι στο πεδίο της τοξικότητας και της εμπάθειας ώστε να αποφεύγεις τις απαντήσεις επί τις ουσίας. Πολύ απλά, όποιος δεν δέχεται ότι η ακρίβεια στο ρεύμα είναι εισαγόμενη, ότι η επίδοση στη διαχείριση της πανδημίας ήταν άριστη, ότι η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα είναι απόλυτη είναι εμπαθής και τοξικός.
Τοξικότητα φυσικά υπάρχει. Αλλά το να χαρακτηρίζεις κάθε αντιπαράθεση τοξική είναι άμυνα τελευταίας γραμμής. Σημαίνει ότι δεν μπορείς να απαντήσεις.
Και το εξοργιστικό είναι ότι τα λέει αυτά ένα κόμμα που επένδυσε πλήρως στην τοξικότητα και ως αντιπολίτευση, και ως κυβέρνηση. Που έκανε τεράστιες καμπάνιες για θέματα όπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέσεις με τρομοκράτες, ότι επαναφέρει τους παιδόφιλους στο Δημόσιο, ότι ο Φίλης αρνείται τη Γενοκτονία των Ποντίων, ότι ο Τσίπρας έπαιζε θέατρο στο Μάτι, ότι η Μακεδονία πουλήθηκε για τις συντάξεις, ότι ο Κατρούγκαλος θέλει να δώσει το Αιγαίο στους Τούρκους, ότι ο εμβολιασμός υπονομεύτηκε από την αντιπολίτευση, ότι ο Τσίπρας έχει παλάτι στο Σούνιο… Και ο κατάλογος είναι τεράστιος.
Ξαφνικά θυμήθηκαν ότι τους πειράζει η τοξικότητα γιατί ρίχνει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σοβαρά τώρα;
*Το κύριο άρθρο στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”
