*Του Ανδρέα Παναγόπουλου – Ας μιλήσουμε σοβαρά τώρα.
Το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, με τη συμμετοχή των δυνάμεων του Μελανσόν, τους Οικολόγους, τους Κομμουνιστές και τους Σοσιαλιστές είναι ένα πολιτικό γεγονός που ξεπερνάει τα γαλλικά πράγματα. Δημιουργεί ένα νέο υπόδειγμα, ένα νέο σημείο αναφοράς για την (πολυδιασπασμένη) Αριστερά σε όλες τις χώρες της Δύσης και κυρίως στις περιφερειακές, τις “μικρές” και αναπτυσσόμενες.
Εκείνη την Αριστερά που έμεινε ορφανή από σημεία αναφοράς με την πτώση της ΕΣΣΔ. Αλλά και εκείνης που είχε δεκαετίες πριν απορρίψει τη “μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα” και είχε στραφεί στον ευρωκομμουνισμό και που ορφάνεψε με τον πρόωρο θάνατο του Μπερλίγκουερ. Κι εκείνη ακόμη που ορφάνεψε μετά το θάνατο του “μεγάλου τιμονιέρη” της Κίνας…
Εκτοτε η Αριστερά δεν είχε που να ακουμπήσει και που να σταθεί. Η Κούβα και η Βενεζουέλα διέφεραν και διαφέρουν πολύ σε σχέση με τις συνθήκες και τους συσχετισμούς της Δύσης. Ο Κόρμπιν υπήρξε μία αναλαμπή που την ισοπέδωσε η φράξια του Εργατικού Μπίστ… εχμ… Στάρμερ…
Είχε μείνει μόνο Μπέρνι Σάντερς… Αλλά και πάλι οι αναλογίες δύσκολες… Τώρα γεννιέται το νέο υπόδειγμα…Μακάρι να πετύχει. Ο κόσμος το έχει ανάγκη! Αυτά ας τα σκεφτουν καλά και οι εντός, εκτός και περιξ του ΣΥΡΙΖΑ. Του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς στην Ευρώπη.
*Από τον προσωπικό λογαριασμό του Ανδρέα Πaναγόπουλου στο facebook
