*Γράφει ο Πέτρος Κατσάκος – Δηλαδή πώς έπρεπε να είχε αντιδράσει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης; Τι έπρεπε να πει στον Πέτρο Δούκα και δεν το είπε ο κύριος Λιβανός ώστε να μην παραιτηθεί; Αυτές οι απορίες μας έμειναν για τα πολιτικά επακόλουθα μιας σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη στη Σπάρτη και οδήγησε σχεδόν μία εβδομάδα μετά στην παραίτηση του υπουργού. Απορίες που έχουν να κάνουν περισσότερο με τη δημοσιοποίηση μιας συζήτησης μεταξύ πρώην και νυν υπουργών της Ν.Δ. και λιγότερο με το τι έπρεπε να πει ο Λιβανός στον Δούκα.
Απορίες που έχουν να κάνουν με το τι πραγματικά ενόχλησε τον πρωθυπουργό. Γιατί αυτό που ενόχλησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι η μη αντίδραση του υπουργού του σε όσα είπε ένας πρώην υπουργός της Ν.Δ., αλλά η δημοσιοποίηση μιας ιστορίας που αποτελούσε κοινό μυστικό μεταξύ των γαλάζιων στελεχών και συγκαταλέγεται στην κατηγορία των εν οίκω μη εν δήμω. Αυτό είναι που ενόχλησε το Μαξίμου κι αφού έπρεπε για τα μάτια του κόσμου κάποιος να «φαγωθεί», ο κλήρος έπεσε στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης καθώς τον δήμαρχο της Σπάρτης έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσαν να τον «φάνε».
Δεν είναι λοιπόν πού δεν αντέδρασε ο υπουργός το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η πρακτική του 2007 βγήκε -έστω και τώρα, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο- στη φόρα εκθέτοντας δημοσίως έναν από τους παραδοσιακότερους τρόπους λειτουργίας της μεγάλης συντηρητικής παράταξης, την οποία χρεώνεται και ο σημερινός αρχηγός της, που έχει δώσει κι αυτός δείγματα γραφής με τις κατά καιρούς επιχειρήσεις ανατροπής και ελέγχου καταστάσεων μέσω της παροχής χρημάτων. Η μόνη διαφορά μεταξύ του 2007 και του σήμερα είναι ότι τότε τα χρήματα μοιράστηκαν στους παθόντες μετά από μια καταστροφή, ενώ σήμερα το χρήμα μοιράζεται σε κάποιους ενδιάμεσους ώστε να μην γίνεται ευρέως γνωστή η καταστροφή.
*Άρθρο στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”