Μέσα στις δεκαετίες η πρόοδος της τεχνολογίας είναι εκρηκτική. Αλλά η ανθρωπότητα γίνεται όλο και πιο απαισιόδοξη για το μέλλον της. Όπως διαπιστώνουμε από την κρίση στην Ουκρανία, αρκεί μόνο μια μικρή σπρωξιά για να τη φέρει πίσω, στη δυστυχία, την ανέχεια και τη βαρβαρότητα.
Αυτό που πρόκειται να περάσει η Ευρώπη με την έλλειψη ενέργειας και αγαθών δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που πρόκειται να υποστούν οι λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές του πλανήτη. Πράγμα που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη απελπισία, νέα κύματα προσφυγιάς, περισσότεροι πνιγμένοι στα κύματα και παγωμένοι στους φράχτες των συνόρων.
Ολα αυτά συμβαίνουν γιατί, ενώ επινοούμε συνεχώς τρόπους να παράγουμε περισσότερο πλούτο, δεν έχουμε τους τρόπους να τον μοιραζόμαστε και να τον αξιοποιούμε για το καλό του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Η ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων είναι το τεράστιο πρόβλημα που καταστρέφει τον πολιτισμό. Ανισότητα μέσα στις κοινωνίες, ανισότητα στον πλανήτη. Πόροι που αποθησαυρίζονται αντί να χρησιμοποιούνται για την προστασία του κόσμου από τον οποίο εξαρτάται η ύπαρξη και η επιβίωσή μας.
Ο αγώνας για την αποφασιστική μείωση των ανισοτήτων και τον εξορθολογισμό της ανάπτυξης είναι σήμερα το πιο αποφασιστικό καθήκον. Και είναι ένας αγώνας για όλα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο κρίσιμα. Ο κόσμος δεν έχει κανένα μέλλον αν δεν αλλάξει. Το 99% πρέπει να επιβάλει αποφασιστικά τη λογική, την ανθρωπιά και την ειρήνη.
*Το κύριο άρθρο σήμερα στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”