Παρακολουθώντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, αλλά κοιτάζοντας και πιο συστηματικά τα προηγούμενα, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει κοινωνική κατηγορία εναντίον της οποίας δεν έχει στραφεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στράφηκε εναντίον της νεολαίας εμποδίζοντας την πρόσβαση δεκάδων χιλιάδων παιδιών σε ανώτατες σχολές. Και μάλιστα μετά από δύο χρόνια προβληματικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπου τα μαθήματα γίνονταν κυρίως με τηλεδιασκέψεις.
Στράφηκε εναντίον των εργαζομένων του κατώτατου μισθού θεσπίζοντας την κατάργηση του οκταώρου, την πληρωμή σε ρεπό και την ευχερή υποβάθμιση των εργασιακών τους σχέσεων.
Στράφηκε εναντίον των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων αποκλείοντάς τις από την τραπεζική χρηματοδότηση και από το ταμείο ανάκαμψης και παγιδεύοντάς τις με τον Πτωχευτικό Κώδικα.
Στράφηκε εναντίον των ευάλωτων νοικοκυριών, που αυτόν τον χειμώνα θα σηκώσουν στην πλάτη τους την ασύστολη κερδοσκοπία στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος και την ολοκληρωτική μετατροπή της ΔΕΗ σε καθαρά κερδοσκοπική επιχείρηση.
Στράφηκε εναντίον του συνόλου της κοινωνίας φορτώνοντας το Ελληνικό Δημόσιο με τουλάχιστον 54 δισ. την επόμενη εικοσαετία προκειμένου να διοχετευτούν οι εισφορές των νέων εργαζόμενων στον χρηματιστηριακό τζόγο.
Υπάρχουν κοινωνικές κατηγορίες που ωφελούνται από την κυβερνητική πολιτική; Βεβαίως. Οι κάτοχοι μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που ωφελούνται από τις μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ. Οι έχοντες περιουσία, σπίτια, μετοχές, ακόμα και μετρητά έως 800.000, την οποία μπορούν να μεταβιβάσουν αφορολόγητα στα παιδιά τους. Οι μέτοχοι των μεγάλων επιχειρήσεων, που θα δουν τα μερίσματά τους να παχαίνουν από τη μείωση 2% στον φορολογικό συντελεστή. Οι σχολάρχες και οι κολεγιάρχες, οι μεγάλοι εργοδότες. Οι τράπεζες. Και φυσικά οι ιδιώτες της Υγείας.
Αυτή είναι η κατάσταση στη χώρα. Ένα μεγάλο ξεπούλημα, κομμάτι – κομμάτι. Γιατί αυτό έχουν έρθει να κάνουν, με το αζημίωτο φυσικά. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν για όσο μπορέσουν, παρότι ο κόσμος ήδη τους έχει πάρει είδηση.