Ο χώρος των εταιρειών δημοσκοπήσεων έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τον χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Πρόκειται για κλάδους που δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα την περίοδο της οικονομικής κρίσης και που κινούνται επαγγελματικά στο πολιτικό πεδίο της χώρας. Οφείλουν να είναι αμερόληπτοι και όσο το δυνατόν πολιτικά ουδέτεροι.
Ειδικά για τις δημοσκοπικές εταιρείες, αυτό πρέπει να είναι απαράβατος κανόνας, από τη στιγμή που οι έρευνές τους επηρεάζουν τόσο τα κόμματα όσο και την κοινή γνώμη. Οσο και αν ο ρόλος τους απαξιώθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποτελούν βασικό παράγοντα καταγραφής και ανάλυσης δεδομένων που αφορούν άμεσα την πολιτική ζωή και την κοινωνία.
Η εικόνα που εμφανίζουν σήμερα δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Αντί να αποτελούν επιστημονικά εργαλεία αποτύπωσης της πραγματικότητας, πολλές φορές εμφανίζονται ως μέσα προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Ενώ αυτό, μοιραία, τις έχει πλήξει αφάνταστα στα μάτια του κόσμου, δεν υπάρχει κάποια κίνηση εκ μέρους τους που να υποδηλώνει ουσιαστικό ενδιαφέρον για αλλαγές που θα συμβάλουν στην εξαγωγή επιστημονικών και αδιάβλητων αποτελεσμάτων.
Αντιθέτως, κάποιες από αυτές δημιουργούν ακόμα περισσότερες σκιές για τον πραγματικό ρόλο τους όταν γίνονται, κατ’ επανάληψη, αποδέκτες απευθείας αναθέσεων από την κυβέρνηση, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μια σχέση οικονομικής εξάρτησης με το σύστημα το οποίο έχουν κληθεί να παρατηρήσουν και να καταγράψουν επιστημονικά.
Τα παραδείγματα της Γαλλίας, με την καταδίκη των συμβούλων του Σαρκοζί και αντίστοιχων εταιρειών που «κατασκεύαζαν» δημοσκοπήσεις, αλλά και της Αυστρίας πρόσφατα, που οδήγησαν στην παραίτηση του καγκελάριου Κουρτς, είναι χαρακτηριστικά.
Οπως τα μέσα ενημέρωσης, έτσι και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων έχουν βασικό ρόλο στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος και ταυτόχρονα προστατεύουν την ίδια τη δημοκρατία.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα πρέπει να λειτουργούν με βάση τη δεοντολογία και την απόλυτη διαφάνεια και όχι τις προσωπικές πολιτικές προτιμήσεις και τα οικονομικά οφέλη. Προφανώς πρόκειται για επιχειρήσεις που με κάποιον τρόπο πρέπει να επιβιώσουν. Ας τον αναζητήσουν, χωρίς να γίνονται έρμαια των διαθέσεων οποιουδήποτε πρόθυμου να τις ελέγξει επειδή έχει το χρήμα. Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”