*Γράφει ο Θανάσης Καρτερός – Τώρα μαδάει τη μαργαρίτα: Να πάει για εκλογές γρήγορα, άμεσα, ή να μην πάει; Και πώς να μην τη μαδάει όταν ακούει τις μουσικές παραλλαγές με το όνομά του, από την Ξάνθη μέχρι την Πάτρα; Διότι, και να το ξέρετε: άσχημο πράγμα είναι για έναν πολιτικό, πολύ περισσότερο πρωθυπουργό, πολύ περισσότερο από σόι, να αντιμετωπίζεται με αποδοκιμασίες και θυμό από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Άλλο πράγμα όμως, πολύ βαρύτερο, είναι να τον έχουν πάρει στο ψιλό με εύθυμες νότες και λιμπρέτο δύο μόλις λέξεων. Από το πρώτο μπορεί και να συνέλθει. Από το δεύτερο, με καμιά δημοσκόπηση, όσο όμορφο, έξυπνο και δημοφιλή κι αν τον παρουσιάζει.
Μαδάει τη μαργαρίτα, γιατί ξέρει ότι τον έχει πάρει η κάτω βόλτα στον ασταθή και επίφοβο μεσαίο χώρο. Πολύ περισσότερο στους ψυκτικούς, που ψηφίζουν με ταπεινά κίνητρα όπως ο λογαριασμός της ΔΕΗ και το μεροκάματο. Να μείνει και να επιμείνει μέχρι τελευταίου Σκέρτσου, μπας και βελτιωθούν τα πράγματα; Ή να επιχειρήσει έναν εκλογικό αιφνιδιασμό, για να προλάβει την ολοκληρωτική κατάρρευση; Κι αν μείνει και τον πλακώσει η ακρίβεια, τίποτα φωτιές, οι εκατόμβες της πανδημίας; Κι αν φύγει και βγει δεκαπενταμελές από την κάλπη; Να μοιράσει άλλος τα λεφτά της ανάκαμψης; Και να περιπέσει στη θλίψη «ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο»;
Μαδάει τη μαργαρίτα υπό πίεση υψηλών φίλων και χαμηλών κουμπάρων. Διότι, άνθρωποι είναι κι αυτοί. Θέλουν σιγουριά στις απευθείας αναθέσεις, στις θολές υποθέσεις, σε μπόνους και καταθέσεις. Άμα εκείνος που μοιράζει και μοιράζεται παραπατάει, αναζητούν αλλού την ασφάλεια. Σε τραπεζίτες, τεχνοκράτες, μεταπράτες του σοσιαλισμού και δημοκράτες του ρεαλισμού. Σενάρια επί σεναρίων πολιορκούν τον μέχρι χθες επηρμένο που τον πάτησε το τρένο. Και η πολιτική του, που τόσο κάρπισε για τους έχοντες, τώρα γίνεται θηλειά κι αγκάθι στον λαιμό του από τους μη έχοντες. Άλλα μας έταξες και άλλα κάνεις, τρέχα τώρα να προκάνεις.
Μαδάει τη μαργαρίτα, αλλά προσέξτε. Εμείς είμαστε η μαργαρίτα. Γιατί η ανασφάλεια και η νευρικότητά του γίνονται καλάσνικοφ για τον Ζελένσκι, απάτες αντί μέτρων για την ακρίβεια, ρουσφέτια πολυτελείας, εκχωρήσεις και παραχωρήσεις, διανομή δισεκατομμυρίων, μπαρούφες για τον βασικό μισθό, έλλειμα στον προϋπολογισμό και πλεόνασμα στις δικαιολογίες. Μας μαδάει σε μια αγχωμένη τρεχάλα, από τη μια μπας και προλάβει το κακό που πλησιάζει κι από την άλλη μπας και δεν αφήσει στάχτη και μπούρμπερη πίσω του. Ρημαδιό όπως το ’15 και χειρότερο. Του Κυριάκου δεηθώμεν συνεπώς. Άδειασέ μας τη γωνιά, πριν αδειάσεις τα ταμεία, την υπομονή μας και τη χώρα….
*Του Θανάση Καρτερού στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”