*Γράφει ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, Documento.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τον Σεπτέµβριο του 2019 που ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Νέα Υόρκη και το βήµα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ανέτρεπε τη στρατηγική για αξιοποίηση του εθνικού πλούτου στο Αιγαίο, το Ιόνιο και γενικότερα στην ανατολική Μεσόγειο.
Εχει σηµασία λοιπόν να θυµηθούµε τι ακριβώς έλεγε τότε: «Εχω ένα όραµα για την ανατολική Μεσόγειο. Αντί να συνεχίσουµε τις διαµάχες του προηγούµενου αιώνα για τους υδρογονάνθρακες –ένα αγαθό που χάνει την αξία του– θα πρέπει να ενώσουµε τις δυνάµεις µας και να συνεργαστούµε ενάντια στους νέους κοινούς εχθρούς: την κλιµατική κρίση, η οποία επηρεάζει εξίσου τις δύο χώρες µας, αλλά και την απειλή της παράνοµης µετανάστευσης, όπου η Τουρκία έχει σηµαντικό ρόλο να διαδραµατίσει συνεργαζόµενη µε εµάς».
Δυόµισι χρόνια µετά αναγκάζεται να γυρίσει τα µπρος πίσω: µιλάει πάλι για έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων και σπεύδει να αναζητήσει άµεσες λύσεις στον «καταραµένο» λιγνίτη επειδή προφανώς το… όραµα που είχε τότε έσκασε σαν σαπουνόφουσκα.
Με άλλα λόγια, τόσο ο ίδιος που αρέσκεται να παρουσιάζεται ως πολιτικός της «νέας εποχής» όσο και οι συνεργάτες του στην κυβέρνηση των «αρίστων» στα… φούµαρα δεν είχαν ούτε κατά διάνοια αντιληφθεί προς τα πού κατευθυνόταν ο πλανήτης και δεν είχαν καν «µυρίσει» τις ιστορικές συγκυρίες που έρχονταν.
Η ποµπώδης αυτή άγνοια βέβαια και η αδιαφορία του για το τι σηµαίνουν οι αποφάσεις του για τους απλούς πολίτες δεν εµποδίζουν τον Μητσοτάκη να δηλώνει µε απόλυτη βεβαιότητα και τώρα όπως και τότε ότι βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Το κόλπο δηλαδή είναι να έχουν «εικόνα» να πουλήσουν τα συστηµικά ΜΜΕ, να µπορούν να τον πλασάρουν είτε σαν οικολόγο είτε σαν πολέµαρχο είτε σαν… κατάλληλο γενικώς. Να τον δηλώνουν έστω «καταλληλότερο», όπως έκαναν πριν από µερικά χρόνια οι σηµιτικοί «διανοούµενοι» που τώρα συνωστίζονται στην αυλή του Κυριάκου.
Με τα δικά τους λόγια και τη «σωστή» προβολή τα φούµαρα δηλώνονται… λύσεις και τα φύκια µεταξωτές κορδέλες. Και κάπως έτσι, µαζί µε τις απευθείας αναθέσεις, τις ρυθµίσεις µε ονοµατεπώνυµο και τις προσλήψεις «ηµετέρων», η κυβέρνηση Μητσοτάκη κοντεύει να φτάσει τρία χρόνια στη διακυβέρνηση. Αλλά τώρα πλέον ακόµη και αυτοί γνωρίζουν ότι τα ψωµιά τους, ή µάλλον το παντεσπάνι τους, είναι µετρηµένα. Γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής. Τα τελευταία τα µάσησαν µαζί µε τις εταιρείες ενέργειας.