Όσοι παρακολουθούν στενά τα χρηματιστηριακά, στις 23 Σεπτεμβρίου όταν ανακοινώθηκε η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ, και πριν την ανακοίνωση, θα παρατήρησαν την ελεύθερη πτώση της τιμής της. Ήταν, υποτίθεται, επτασφράγιστο μυστικό η ανακοίνωση που ακολούθησε. Γι’ αυτό οι έμπειροι παρατηρητές του χρηματιστηρίου δεν μπορεί να μην αναρωτήθηκαν: τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
Μέσα σε λίγες ώρες και χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος η μετοχή της κατακρημνίστηκε από τα 10,5 ευρώ στα 9. Κάποια αλεπού είχε μπει στο χρηματιστηριακό παζάρι και αλώνιζε.
Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, ορισμένοι καλά πληροφορημένοι άρχισαν να θησαυρίζουν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Αυτοί έβγαλαν λεφτά – πολλά λεφτά – όταν το δημόσιο απώλεσε τον έλεγχο της δημόσιας επιχείρησης.
Είχε προηγηθεί, εννέα ημέρες πριν, η πώληση του 49% της θυγατρικής της ΔΕΗ, του ΔΕΔΔΗΕ, δίνοντας την ψευδή υπόσχεση στο χρηματιστήριο ότι η μετοχή θα αυξηθεί λόγω της εισροής στα ταμεία 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ήταν μια λογική σκέψη. Αυτό συμβαίνει πάντα. Εκτός και αν ακολουθεί μια άλλη κίνηση που την ξέρουν λίγοι.
Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Οι μικροεπενδυτές να αγοράζουν μετοχές από το υστέρημά τους, πιστεύοντας ότι έτσι θα έχουν κάποια κέρδη, ενώ κάποιες αλεπούδες έστρωναν το έδαφος για να τους υφαρπάξουν τις μικροοικονομίες τους εννέα ημέρες αργότερα.
Αλλά το μεγάλο σορτάρισμα τώρα ξεκινάει. Η κυβέρνηση, παραδίδοντας τον δημόσιο έλεγχο της ΔΕΗ, δηλώνει αυτόματα ότι το ρεύμα δεν αποτελεί κοινωνικό αγαθό, αλλά υπόκειται στους κανόνες των καρτέλ και στις ορέξεις των μεγαλομετόχων. Αυτά σε μια εποχή που αναμένεται ιστορικό κύμα ακρίβειας στην αγορά ενέργειας. Σε μια εποχή που ήταν παραπάνω από αναγκαίο το κράτος να έχει την ευελιξία να παρέμβει, κρατώντας σε χαμηλά επίπεδα τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, επηρεάζοντας τον ανταγωνισμό, σπάζοντας ενδεχόμενα καρτέλ και ενθαρρύνοντας του ιδιώτες να απορροφήσουν ποσοστό της ακρίβειας.
Και το κύμα ακρίβειας στο ρεύμα για την Ελλάδα δεν ξεκινάει τώρα. Με το που ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τα τιμολόγια αυξήθηκαν κατά 20%, κοστίζοντας 500 εκατομμύρια παραπάνω στους καταναλωτές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΔΕΗ να εμφανίζεται να αισχροκερδεί και ταυτόχρονα ένα μεγάλο κύμα καταναλωτών να μετατοπίζεται σε ιδιωτικές εταιρείες για να γλιτώσει το χαράτσι.
Ήταν το πρώτο βήμα απαξίωσης της δημόσιας επιχείρησης. Γι’ αυτήν την απαξίωση, αντί να τιμωρηθούν τα golden boys, έλαβαν εξαπλάσιες αμοιβές. Από την εξέλιξη αυτή έγινε φανερό πως έπιασαν τους στόχους τους. Δηλαδή, δουλειά τους φαίνεται τελικά ότι ήταν η απαξίωση και όχι η αναβάθμιση της δημόσιας επιχείρησης.
Η ιστορία της ΔΕΗ, όπως τη γράφει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι μια ιστορία κερδοσκοπίας και αναλγησίας. Για μια ακόμη φορά, η πλειοψηφία ματώνει, για να πλουτίζει μια μειοψηφία αλεπούδων. Ή όπως έλεγε ο Βάρναλης, «το καλό για τους πολλούς, δεν συμφέρει τους λίγους».
Πηγή: Γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία