* Γράφει ο Νίκος Σβέρκος – Στα τέλη Οκτωβρίου ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, πρώην υπουργός Οικονομικών την περίοδο 2009-2011, αναδημοσίευσε στο Twitter άρθρο του Φίλιππου Σαχινίδη με το οποίο δήλωνε την υποστήριξή του στον Γιώργο Παπανδρέου στην κούρσα για την προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Λίγες μέρες αργότερα επιχείρησε να συσχετίσει τα ποσοστά των εμβολιασμένων σε τρεις χώρες, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, με τον αριθμό των Μνημονίων που υπέγραψε η κάθε χώρα.
«Ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων 18+ (ECDC 22/10): Ιρλανδία 92%, Πορτογαλία 91%, Ελλάδα 69%. Μνημόνια: Ιρλανδία 1, Πορτογαλία 1, Ελλάδα 3. Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες, όπως και οι παραλληλισμοί… Κάτι κάνουμε λάθος».
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν είναι ένα τυχαίο πολιτικό πρόσωπο για την Ελλάδα. Συνέδεσε το όνομά του με την αποτυχημένη συνταγή της άγριας εσωτερικής υποτίμησης και της λιτότητας, χρησιμοποιώντας συχνά εριστικό λόγο απέναντι στην κοινωνία, ενώ κρίθηκε και ένοχος για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου στην περίφημη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.
Δηλώνει απενεργοποιημένος και δεν φαίνεται να ανήκει στο επιτελείο του Γιώργου Παπανδρέου. Η ακαδημαϊκή απασχόλησή του (σήμερα διδάσκει στο EUI της Φλωρεντίας), όμως, θα έπρεπε να συνάδει με την αφοσίωσή στους νόμους της επιστημονικής αλήθειας. Ωστόσο η ανάρτησή του δεν δηλοί κάτι τέτοιο.
Το να συγκρίνεις την κέλτικη Ιρλανδία των τεράστιων φοροαπαλλαγών στο κεφάλαιο και την ιβηρική Πορτογαλία με την (μέχρι πρότινος) αριστερόστροφη σοσιαλιστική κυβέρνηση με την Ελλάδα της επιτελικής «ανεμελιάς» όχι μόνο συνιστά επιστημονικό ατόπημα, αλλά χρησιμεύει για να καλλιεργούνται τα ίδια στερεότυπα με τα οποία καθύβριζαν επί χρόνια οι δανειστές τον λαό στην Ελλάδα.
Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Είπε (ΑΝΤ1) πως «εάν (το 2010) τότε είχανε σταθεί στο ύψος, όλα τα κόμματα, των περιστάσεων και των ευθυνών τους (…), όχι μόνο θα είχαμε βγει νωρίτερα, θα είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ο ελληνικός λαός στο πολιτικό προσωπικό, στους πολιτικούς θεσμούς. Και σήμερα θα το βλέπαμε στην πανδημία. Η Πορτογαλία είχε ένα Μνημόνιο, 87% είναι οι εμβολιασμένοι. Εμείς είχαμε τρία Μνημόνια, 60% εμβολιασμένοι».
Ο Γιώργος Παπανδρέου σε πρόσφατες συνεντεύξεις και δηλώσεις του πολιτεύεται με δύο άξονες:
*Αφενός επιχειρεί να δικαιώσει τις πολιτικές του επιλογές την εποχή της επιβολής των Μνημονίων. Έως έναν βαθμό η επιδίωξή του είναι λογική: δεν διαγράφονται εύκολα τα όσα συνέβησαν πριν από δέκα χρόνια και οδήγησαν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού.
*Αφετέρου προσπαθεί να πείσει πως επιθυμεί προοδευτική διακυβέρνηση. Ωστόσο εδώ προκύπτει ένα πολύ βασικό ερώτημα: Με ποια πρόσωπα; Με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, που αναπαράγει αντιλαϊκά στερεότυπα για την Ελλάδα και στηλιτεύει τις δημοκρατικές επιλογές της κοινωνίας; Ή μήπως με την Άννα Διαμαντοπούλου, την οποία μνημόνευσε μάλιστα ονομαστικά, που χαρακτηρίστηκε υπουργός των φωτοτυπιών και της νεοφιλελεύθερης αποδιάρθρωσης των πανεπιστημίων;
Θα βασιστεί σε τοξικά πρόσωπα και σε πολιτικές που απέτυχαν; Ή θα επιχειρήσει να απαντήσει στα κομβικά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αναδύονται στη μεταπανδημική εποχή, σε ένα πολιτικό σύστημα εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την εποχή που εξελέγη;
Ο ίδιος θα αποφασίσει. Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι, μιλώντας για το παρελθόν με όρους αυτοδικαίωσης, δεν μπορείς να παραγάγεις πολιτική για το μέλλον.