Κατερίνα Νικολαΐδη: ”Είμαστε Ολυμπιονίκες και δεν έχουμε μια δουλειά, δεν είμαστε διορισμένοι. Κι αυτό για μένα είναι ντροπή”

Ημερομηνία:

Διαφήμιση

Η Ολυμπιονίκης στην κωπηλασία Κατερίνα Νικολαΐδου που το 2016 έφτασε μία ανάσα από το μετάλλιο για να κατακτήσει τελικά την 4η θέση μαζί με την Σοφία Ασουμανάκη στο διπλό σκιφ, μίλησε στον 105.5 στο Κόκκινο και την εκπομπή «Σκορ στο Κόκκινο» για τον θρίαμβο του Στέφανου Ντούσκου και όχι μόνο… Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που καλείται να ξεπεράσει ένας αθλητής, μία αθλήτρια μέχρι να φτάσει στην κατάκτηση της κορυφής και επανέλαβε αυτό που νωρίτερα είπε ο χρυσός Ολυμπιονίκης, ότι η συμβολή της πολιτείας είναι ανύπαρκτη.

«Η απώλεια ενός μεταλλίου για μας είναι πολύ σημαντική γιατί κουραζόμαστε πολύ στην κωπηλασία, είμαστε εσώκλειστοι σε έναν Σχοινιά, μακριά από τα σπίτια μας πολλά χρόνια, περιμένουμε μια συγκεκριμένη μέρα για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, δυστυχώς για μας, ευτυχώς για τον Στέφανο, ο οποίος ήταν στην τέλεια κατάσταση χθες, δεν υπήρχε αυτό που έκανε, εμείς δεν ήμασταν όπως θέλαμε, προχωράμε…

Για τον Στέφανο, είναι ένα παιδί που δεν τον ξέρουν πολλοί, είναι low profile αθλητής ακόμη και στα social media. Εμείς στην κωπηλασία φυσικά τον ξέρουμε γιατί είναι ένα μεγάλο ταλέντο, το να βγεις έκτος στην Ολυμπιάδα στην ελαφριά κατηγορία και μετά από πέντε χρόνια να πας να κερδίσεις στο σκιφ, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, όλοι εμείς έχουμε πάθει σοκ, δούλευε πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια και το άξιζε και με το παραπάνω.  

Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο είμαστε στον Σχοινιά, σηκωνόμαστε κάθε πρωί στις 6 για προπόνηση, κάνουμε πέντε ώρες το πρωί προπόνηση και άλλες τέσσερις το απόγευμα, γυρνάμε ελάχιστες μέρες το χρόνο στο σπίτι μας διότι πρέπει να έχουμε τις σωστές συγκυρίες για να κάνουμε προπόνηση, μπορεί ο Στέφανος να ήταν τυχερός και να είχε τη λίμνη στα Γιάννενα αλλά ίσως του λείπει το σωστό γυμναστήριο, ίσως του λείπει η σωστή βάρκα, οπότε πρέπει όλοι μαζί οι ελίτ αθλητές της κωπηλασίας να μαζευτούμε στον Σχοινιά και να είμαστε όλοι μαζί.

Θα μπορούσε να γίνει ένα τέλειο προπονητικό κέντρο στην Καστοριά που έχουμε τη λίμνη, ένα τέλειο προπονητικό κέντρο στα Γιάννενα αλλά το δύσκολο θα ήταν το χειμώνα που υπάρχει πολύ κρύο στη Βόρεια Ελλάδα, γι’ αυτό το λόγο το καλοκαίρι μετακομίζουμε από τον Σχοινιά στην Καστοριά. Σίγουρα ελπίζω να έχουμε καλύτερες εγκαταστάσεις και περισσότερα νέα παιδιά στην κωπηλασία.

Για το εάν υπάρχει βοήθεια από την πολιτεία: «Αυτό που είπε ο Στέφανος είναι 100% αλήθεια και δεν το λέει τώρα επειδή να μπορεί να το πει γιατί είναι στην επιφάνεια. Να φανταστείτε ο Στέφανος τόσα χρόνια έχει τόσες επιτυχίες και φέτος τρεις μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες βρήκε τον πρώτο του χορηγό που για μένα είναι ντροπή. Εγώ το έχω ψάξει πιο πολύ και παρόλο που είμαι ακόμη τραυματισμένη έχω την Betshop, η οποία με στηρίζει και την ευχαριστώ πάρα πολύ.

Από κει και πέρα, η πολιτεία για μας είναι άφαντη. Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι άφαντη. Είμαστε Ολυμπιονίκες και δεν έχουμε μια δουλειά, δεν είμαστε διορισμένοι. Κι αυτό για μένα είναι ντροπή. Το πιο απλό είναι να μας διορίσει για να μπορούμε να κάνουμε προπόνηση χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα γίνει μόλις σταματήσουμε την κωπηλασία. Είναι πολύ βασικό αυτό. Και παρόλα αυτά να πω ένα ευχαριστώ στην ομοσπονδία μας γιατί ξέρω ότι πάρα πολλές ομοσπονδίες έχουν προβλήματα με τους αθλητές τους, εμάς η ομοσπονδία μας πληρώνει όλα τα έξοδα, αν πληρώναμε και τα έξοδα για να μετακινηθούμε και να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό, εγώ προσωπικά δεν θα έκανα κωπηλασία. Επίσης, δεν έχουμε σε όλη την Ελλάδα ομίλους. Δυστυχώς, παρότι έχουμε αρκετά Ολυμπιακά μετάλλια, όχι δυστυχώς δεν έχουμε την αντίστοιχη προβολή. Θα ήθελα πάρα πολύ, κάποια στιγμή κάποιος δημοσιογράφος να έρθει μία μέρα στον Σχοινιά να δει τι προπόνηση κάνουν τα παιδιά και πόσο πραγματικά πονάνε, δεν είναι μόνο η στιγμή που να ανέβουμε στο βάθρο, από πίσω υπάρχει πάρα πολύ κούραση και πίεση που δεν την γνωρίζουν οι απ’ έξω».

Επιστρέφοντας πίσω στο 2016 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο, η Κατερίνα Νικολαΐδου θυμάται τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε το μετάλλιο και παραδέχεται πως «πονάει». «Μπορώ να καταλάβω απόλυτα και τα κορίτσια από τη δίκωπο. Όταν κερδίζεις τον ημιτελικό έχεις πάρα πολλές ελπίδες και τις καταλαβαίνω γιατί ξέρω ότι και αυτές δεν ήταν στη μέρα τους, δηλαδή μπορώ να τις νιώσω απόλυτα, είναι δύο εικοσάχρονα κορίτσια με πολύ μεγάλο ταλέντο, αλλά ξέρεις τι έλεγα τότε σε όλους τους δημοσιογράφους που με ρωτούσαν και μου έλεγαν ‘εντάξει είσαι πολύ μικρή’, έλεγα ‘ναι, αλλά δεν ξέρω αν στο επόμενο θα έχω την ίδια ευκαιρία.

Και είχα δίκιο γιατί μετά από δύο χρόνια τραυματίστηκα, με έχει πάει πίσω, πάλευα, πονούσα όταν έκανα προπόνηση, είχα φτάσει στο σημείο φέτος τον Φεβρουάριο, δύο μήνες πριν από την τελική πρόκριση, να μην μπορώ να περπατήσω από τη μέση μου και έπρεπε να βάλω πρώτα την υγεία μου και μετά την κωπηλασία. Οι Ολυμπιακοί γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια και πρέπει την συγκεκριμένη μέρα, την συγκεκριμένη στιγμή να είσαι στο τοπ.

Για το εάν σκέφτηκε ποτέ να σταματήσει: «Το ‘χω σκεφτεί αρκετές φορές αλλά όχι για να κάνω την φοιτητική ζωή που έκαναν οι φίλοι και οι φίλες μου, αλλά επειδή πιεζόμουν πάρα πολύ και επειδή από τα 16 μου όπως και ο Στέφανος και η Μαρία και η Χριστίνα και η Αννέτα είμαστε εκτός οικογένειας, έχουμε μεγαλώσει μόνοι μας, δηλαδή από τα 16 μου έβαζα πλυντήριο μόνη μου, οπότε όλο αυτό όταν πιέζεσαι πάρα πολύ, όταν ψυχολογικά δεν αντέχεις εκεί μπαίνουν οι σκέψεις ‘μήπως για μένα έχει τελειώσει η κωπηλασία’. Και εκείνες τις στιγμές πρέπει να έχεις τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου».

Για την τοξικότητα που υπάρχει στον πρωταθλητισμό: «Υπάρχει τοξικότητα και ζήλεια, και έξω και μέσα, στη ζωή πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε και με τους τοξικούς ανθρώπους και με τους καλούς ανθρώπους, υπάρχει και μέσα στην κωπηλασία αυτό και εκτός κωπηλασίας».

Καταλήγοντας η Ολυμπιονίκης Κατερίνα Νικολαΐδου, υπογράμμισε: «Χθες, η ελληνική κωπηλασία έχει γράψει ιστορία, πρέπει το κράτος πραγματικά να βοηθήσει και να βοηθήσει όλους τους αθλητές, ελπίζω να έχουμε στην επόμενη Ολυμπιάδα όχι ένα αλλά δύο μετάλλια και λέω δύο γιατί το να πάμε έστω και δέκα άτομα αποστολή είναι πολύ δύσκολο για μας γιατί η ομάδα απαρτίζεται από 20χρονους αθλητές όταν στις άλλες ομάδες υπάρχουν 25χρονοι και 35χρονοι. Είναι σημαντικό και για τους μικρούς αθλητές αυτό που πέτυχε ο Στέφανος, όταν θα τον κοιτάζουν και θα πιάνουν το μετάλλιό του θα ανατριχιάζουν. Ελπίζω να υποδεχτούν τον Στέφανο όπως πρέπει στο αεροδρόμιο».

Πηγή: Ρ/Σ ”Στο Κόκκινο 105,5”

Διαφήμιση

Κοινοποιήστε:

Διαφήμιση

Δημοφιλή

Διαφήμιση

Περισσότερα Νέα

Το Ισραήλ συνεχίζει την επίθεση στο νοσοκομείο αλ Σίφα – 200 νεκροί σε 10 μέρες

Τους 200 έχουν φτάσει πλέον οι νεκροί στο νοσοκομείο αλ-Σίφα στην πόλη της Γάζας, κατά την...

Έκθεση-βόμβα από το Λογιστήριο του Κράτους για «γαλάζιες ακρίδες» στο νοσοκομείο Μεταξά

*Του Κώστα Παναγιώτου - Το Documento αποκαλύπτει έκθεση-κόλαφο του...

Τέμπη: Οι ανακρίβειες Βορίδη και τα ψέματα της ΝΔ για την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος

Είναι απορίας άξιο πώς γίνεται να θεωρείται “δυνατό χαρτί”...
Διαφήμιση