Η επέλαση του ρωσικού στρατού στον νότο, με την κατάληψη του πυρηνικού σταθμού στο Ζαπορόζια – του μεγαλύτερου στην Ευρώπη – και την είσοδό του στο σημαντικό λιμάνι του Νικολάγιεφ, είναι οι σημαντικότερες εξελίξεις, από στρατιωτικής πλευράς, στον πόλεμο της Ουκρανίας, με τις μάχες να συνεχίζονται στο Χάρκοβο και την Μαριούπολη.
Η σημασία της κατάληψης του πυρηνικού σταθμού στο Ζαπορόζια
Το πρωί της Παρασκευής, τόσο οι τοπικές αρχές, όσο και τα δυτικά ΜΜΕ επιβεβαίωσαν το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, ότι ο πυρηνικός σταθμός του Ζαπορόζια, στις όχθες του ποταμού Δνείπερου, νότια της ομώνυμης πόλης και βορειότερα της Μελιτόπολης, την οποία ο ρωσικός στρατός κατέλαβε μερικές μέρες νωρίτερα, βρίσκεται πλέον στα χέρια του ρωσικού στρατού.
Από την νύχτα της Πέμπτης, τόσο το Κίεβο όσο και τα δυτικά ΜΜΕ υποστήριζαν, ότι η φωτιά που εκδηλώθηκε στις εγκαταστάσεις του σταθμού ήταν αποτέλεσμα ρωσικού βομβαρδισμού, σηκώνοντας, παράλληλα, μεγάλο κύμα ανησυχίας για την πιθανότητα πυρηνικού ατυχήματος. Η ρωσική πλευρά υποστηρίζει, ότι η φωτιά προκλήθηκε από Ουκρανούς σαμποτέρ σε παρακείμενα κτίρια, ότι κατασβέστηκε χωρίς να απειληθεί ατύχημα και ότι όλα αυτά έγιναν χωρίς ανθρώπινες απώλειες και χωρίς αύξηση των φυσιολογικών επιπέδων της ραδιενέργειας.
Εκτός της γεωγραφικής, στρατηγικής σημασίας του για τη ρωσική προώθηση, ο σταθμός είναι σημαντικός και σε ό,τι αφορά τον έλεγχο μιας εξαιρετικά σημαντικής πηγής ενέργειας για την Ουκρανία, αφού παράγει ετησίως το ένα πέμπτο της συνολικής ετήσιας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα και το ήμισυ της ηλεκτροπαραγωγής της από πυρηνική ενέργεια.
Η στρατηγική σημασία του Νικολάγιεφ
Ακολούθησε η επιβεβαίωση, από τις τοπικές ουκρανικές αρχές, της εισόδου του ρωσικού στρατού στο Νικολάγιεφ, σημαντική πόλη – λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα, στις εκβολές του ποταμού Ίνγκουλ.
Το Νικολάγιεφ βρίσκεται στην συνέχεια της ακτογραμμής από τη Χερσώνα, που καταλήφθηκε από τους Ρώσους την Τετάρτη, προς την Οδησσό, τη σημαντικότερη ουκρανική πόλη – λιμάνι στην Μαύρη Θάλασσα, μετά την απώλεια της Σεβαστούπολης που πέρασε, μαζί με όλη την Κριμαία, στην Ρωσική Ομοσπονδία το 2014.
Δυτικές στρατηγικές αναλύσεις εκτιμούν, ότι, παρά την επέλαση του ρωσικού στρατού από τον νότο προς δυτικά, δεν προκύπτει άμεσος κίνδυνος για την Οδησσό και ότι βασικός στόχος αυτής της προώθησης είναι στην πραγματικότητα να αναγκάσουν σε συνθηκολόγηση τη Μαριούπολη, η οποία ήδη συνιστά έναν θύλακα μέσα σε μια περιοχή, στην ουκρανική πλευρά της Αζοφικής, η οποία έχει καταληφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τον ρωσικό στρατό και τις συμμαχικές του πολιτοφυλακές του Ντονμπάς.
Ωστόσο, η κατάληψη της Χερσώνας ήταν έτσι κι αλλιώς από τους πρώτους στόχους των Ρώσων, για να απελευθερώσουν το νερό του Δνείπερου προς την Κριμαία, το οποίο είχε κόψει με φράγματα το Κίεβο, ως αντίποινα για την προσάρτηση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι την Παρασκευή έγινε γνωστό, πως το ουκρανικό ναυτικό βύθισε τη ναυαρχίδα του, την φρεγάτα Hetman Sagaidachny, η οποία ήταν ελλιμενισμένη στο Νικολάγιεφ, για να μην πέσει στα χέρια του ρωσικού στρατού.
Σύμφωνα με τα ουκρανικά ΜΜΕ, η φρεγάτα βυθίστηκε την πρώτη μέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ενώ βρισκόταν παροπλισμένη με σκοπό τον εκσυγχρονισμό της.
Μια μικρή προϊστορία
Η φρεγάτα έχει μια μικρή, ενδιαφέρουσα προϊστορία, αφού αποτέλεσε το αντικείμενο προπαγανδιστικών «πυρών» μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας στα γεγονότα της Κριμαίας.
Τον Μάρτιο του 2014, την περίοδο της έντασης στην Κριμαία με το δημοψήφισμα – μη αναγνωρισμένο από Ουκρανία και Δύση – για την επανένταξή της στην Ρωσία, η φρεγάτα συμμετείχε στη Ναυτική Δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUNAVFOR) για επιχειρήσεις κατά της πειρατείας. Καθώς ανεφοδιαζόταν στην Ελλάδα, οι ρωσικές δυνάμεις πήραν υπό τον έλεγχό τους την Κριμαία, με τα ρωσικά κρατικά μέσα να αναφέρουν, ότι το πλήρωμά της «αυτομόλησε» στη Ρωσία και ύψωσε τη ρωσική σημαία στο πλοίο.
Ωστόσο, τελικά, η φρεγάτα έφτασε στην Οδησσό υπό την ουκρανική σημαία στις 5 Μαρτίου.
Πηγή: tvxs.gr