Πριν από κάποια χρόνια, η είσοδος της Ακροδεξιάς στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών θα προκαλούσε σοκ μόνο και ως σκέψη. Χθες φάνηκε ότι ο κόσμος έχει πλέον συνηθίσει σ’ αυτή την ιδέα. Η Ακροδεξιά κανονικοποιείται. Αντίθετα, οι παραδοσιακές πολιτικές παρατάξεις που κυριάρχησαν στα πράγματα της χώρας για επτά δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν περιθωριοποιηθεί πλήρως. Ο κόσμος δεν περιμένει τίποτα από την παραδοσιακή Δεξιά και τους Σοσιαλιστές.
Η μεγάλη αποχή είναι ακόμα μία ένδειξη του πόσο μειωμένες είναι οι προσδοκίες των Γάλλων ψηφοφόρων από το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο Μακρόν δημιουργεί παράσταση νίκης όχι επειδή υπόσχεται κάτι ούτε επειδή η υποτίθεται χαρισματική του προσωπικότητα και η απευθείας επικοινωνία του με τον λαό παράγουν πολιτικό σχέδιο. Αλλά γιατί η πλειοψηφία των Γάλλων θα κινητοποιηθεί για μια φορά ακόμα προκειμένου να κόψει τον δρόμο στη Λεπέν. Ελπίζουμε τουλάχιστον.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε προσεκτικά το εξαιρετικό αποτέλεσμα του υποψήφιου της Αριστεράς. Γιατί, παρ’ όλο που αυτός ο χώρος δεν είναι απαλλαγμένος από αντιφάσεις, προβλήματα, ηγεμονισμούς, γραφικότητες και φαγωμάρα, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, και ιδιαίτερα οι νέοι, θέλει να τον εμπιστευτεί ξανά.
Κι αυτό δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις για την Αριστερά, καθώς τα πολιτικά πράγματα στην εποχή μας είναι εξαιρετικά ρευστά και οι δυναμικές χάνονται με την ευκολία που φτιάχνονται. Εκτός αν τις κεφαλαιοποιήσεις. Το άμεσο μέλλον θα δείξει.
*Το κύριο άρθρο στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”
