Να, λοιπόν, που η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία. Η σεισμική δόνηση ξεκίνησε και την τελική ισχύ της, επομένως και τι ερείπια θα αφήσει πίσω της, αναμένεται να τη διαπιστώσουμε τους επόμενους μήνες. Τα τύμπανα του πολέμου χτυπούσαν από όλες τις πλευρές. Ακόμη και η Ουκρανία βομβάρδιζε τις αυτονομημένες περιοχές στα ανατολικά, σε μια φαινομενικά παράλογη τακτική, με δεδομένη την ένταση των ημερών και όσα διακυβεύονταν.
Κάποιοι αναφώνησαν «είναι πράγματα αυτά, τα έχουμε αφήσει πίσω», λες και δεν ήταν τα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που σφάγιαζαν Σέρβους, όχι πολλά χρόνια πριν. Τότε που η Δύση έκρινε ορθό να διαμελιστεί μια χώρα της σύγχρονης Ευρώπης, γιατί κατά την κρίση της είχε βάση η διαίρεση και αναφορά στον ανθρώπινο παράγοντα και σε υπαρκτές, αγεφύρωτες αντιθέσεις.
Τα πραγματικά ερωτήματα έχουν να κάνουν με το τι κερδίζει και τι χάνει ο καθένας από τους εμπλεκόμενους, υπό τη βεβαιότητα ότι έχει χάσει η ειρήνη και άνθρωποι σκοτώνονται. Βεβαίως άνθρωποι σκοτώνονταν στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ και όταν αυτές οι περιοχές διεκδίκησαν την αυτοδιάθεσή τους πριν από μερικά χρόνια και βρήκαν απέναντί τους φασιστικές παραστρατιωτικές ομάδες Ουκρανών, που φωτογραφίζονταν και χαμογελούσαν αγκαλιά με σβάστικες.
Αυτά, όμως, επί της ουσίας δεν αγγίζουν καμία από τις ηγεσίες όλων των πλευρών που σήμερα παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις.
*Σχόλιο από το independentnews.gr
*Φωτογραφία μέσα στο κείμενο από liberation.fr