*Γράφει ο Κώστας Αργυρός – Η 7η Απριλίου θα περάσει στην ιστορία ως η ημέρα πλήρους απογύμνωσης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Δε νομίζω να υπήρξε άλλη ημέρα που η χώρα μας να δέχτηκε τόσα απανωτά διπλωματικά χαστούκια, να αποκαλύφθηκε ότι αρμενίζει μεσοπέλαγα ως ακυβέρνητο καράβι, ότι δεν έχει ούτε σχέδιο, ούτε προσανατολισμό, αντιμετωπίζεται πλέον ως ένα άβουλο και υπάκουο κρατίδιο, χωρίς επιθυμίες και ανάγκες.
Δεν ήταν μόνο οι ομιλίες του Ζελένσκι στα κοινοβούλια της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς ούτε μια αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Δεν ήταν μόνο οι απέλπιδες προσπάθειες των κυβερνητικών non papers να μας πείσουν ότι τα Τάγματα του Αζόφ, τα οποία «καμαρώσαμε» σε «παγκόσμια πρώτη» μέσα στην ελληνική Βουλή δεν έχουν καμιά σχέση με το ναζισμό, όταν και μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι ακόμα και τα σύμβολά τους δανεισμένα από τα SS είναι και όταν από το 2016 το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών τους έχουν συνδέσει με εγκλήματα πολέμου.
Ηταν ένας πρωτοφανής εξευτελισμός της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Βουλής, για τον οποίο δε μπορεί να ρίχνουν την ευθύνη σε κάποια εταιρία, που έφτιαξε το βίντεο…
Φανταστείτε να είχαν εμφανιστεί αυτές οι δύο «ηρωϊκές» φιγούρες πολεμιστών, που μας πλάσαρε ο Ουκρανός πρόεδρος εν μέσω του ανάλογου τηλεμηνύματός του στο Ισραήλ ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της.
Η καλή μας η κυρία Νούλαντ
Ηταν επίσης η νέα κορύφωση της κρίσης στις ελληνορωσικές σχέσεις, που δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την τύχη των ελληνικών μειονοτήτων στη ρωσική επικράτεια. Αλλά ενώ η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια εμμονική κούρσα υποταγής τρέχοντας να προλάβει κάθε επιθυμία των ΗΠΑ, η βοηθός υπ. Εξωτερικών των μεγάλων συμμάχων μας, Βικτώρια Νούλαντ, μέσα σε λίγες ώρες «έθαψε» τον αγωγό EastMed για τον οποίο είχαν αναπτερωθεί εσχάτως οι ελπίδες της κυβέρνησης και αναβάθμισε σε πρόεδρο τον αρχηγό του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα, τα οποία και επισκέφτηκε ως καλή κυρία.
Είναι η ίδια η κυρία που προηγουμένως είχε περάσει από την Αθήνα και μας είχε καλέσει να στείλουμε περισσότερα όπλα στην Ουκρανία και να συνεχίσουμε στην γραμμή ακόμα πιο σκληρότερων κυρώσεων προς τη Μόσχα. Προφανώς η επίσκεψη στα κατεχόμενα ήταν η ανταμοιβή μας.
Ο «απομονωμένος» Μεβλούτ Τσαβούσογλου
Την ίδια μέρα επίσης ο υπουργός Εξωτερικών της «απομονωμένης» Τουρκίας ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ανακοίνωνε ότι έλαβε πρόσκληση για επίσημη πρόσκληση στις ΗΠΑ από τον Αμερικανό ομόλογό του Αντονι Μπλίνκεν. Εξέφραζε δε την ικανοποίησή του για τις πληροφορίες ότι η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε στο Κογκρέσο επιστολή στην οποία αναφέρει ότι η πώληση αυτή εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα και το ΝΑΤΟ
Αλλά η κυρία Νούλαντ μας είχε πει ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Η Τουρκία δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει εναντίον μας. Αν όμως συνεχίζουμε να ανησυχούμε, τότε υπάρχουν πάντα ευκαιρίες για νέες αγορές.
Μια κυβέρνηση στον αστερισμό της «μετα-αλήθειας»
Πως τα αντιμετωπίζει όλα αυτά η κυβέρνηση που κομπάζει ότι αναβάθμισε το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας διεθνώς; Με διαρροές σε «φίλια» μέσα που προσπαθούν να αποδείξουν ότι το άσπρο είναι μαύρο. «Οι Αζοφίτες δεν είναι φασίστες», «δεν περιμέναμε να πει κάτι για την Κύπρο», «οι ΗΠΑ μιλούν με τους Τούρκους, αλλά δεν τους εμπιστεύονται» και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα και πολύ επιτελικά. Οι επιστήμονες έχουν δώσει προ πολλού τον ορισμό: «Μετα-αλήθεια».
Ενώ λοιπόν οι διπλωματικές σφαλιάρες πέφτουν βροχή, ενώ η χώρα διασύρεται και αντιμετωπίζεται σαν ο φτωχός, αλλά δεδομένος συγγενής, ενώ ο Ζελένσκι μας αντιμετώπισε όπως καμιά άλλη χώρα από τις δεκάδες στις οποίες έχει απευθύνει ανάλογα μηνύματα, και οι ΗΠΑ σαν «μπανανία» εμείς κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.
Η εξωτερική μας πολιτική θυμίζει εδώ και μήνες ένα διαγωνισμό ομορφιάς σε αμερικανικά καλλιστεία, με μερικές δόσεις εσωκομματικών καβγάδων μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργών του που δε μιλιούνται μεταξύ τους και προσπαθούν να αποδείξουν, ποιος είναι ο πιο θαρραλέος ή, ο πιο διπλωμάτης, ανάλογα με την περίπτωση. Οταν ασκείς εσωτερική πολιτική με όρους «Dancing with the stars» είσαι απλός γραφικός. Οταν ασκείς όμως εξωτερική πολιτική με το ίδιο manual είσαι αφάνταστα επικίνδυνος για τη χώρα σου και τους ανθρώπους της.
Πηγή: politicus.gr
