«Εμείς τους αφήσαμε να εισβάλουν στο όμορφο παραμύθι μας ή αυτοί μας επέτρεψαν να τους κυκλώσουμε για να καλύπτουμε τη βρομιά τους;». Ο Νίκος Ιωαννίδης, γνωστός ως «Ισοβίτης», από τους παλαιότερους οργανωμένους στη Θύρα 4 του ΠΑΟΚ, δεν έχει την απάντηση, αλλά η ερώτησή του περικλείει όλες τις απαντήσεις του κόσμου.
Βλέπετε, μάλλον ισχύουν και τα δύο. Και εμείς τους αφήσαμε να εισβάλουν στο όμορφο παραμύθι μας, του γηπέδου, της κερκίδας, της αγάπης για την ομάδα, της ιδέας, αλλά και αυτοί μάς επέτρεψαν να τους κυκλώσουμε και έτσι να καλύπτουν τη βρομιά τους. Αλλά η βρομιά κάποιες φορές είναι τόσο έντονη που δεν μπορεί να καλυφθεί. Όπως συνέβη το βράδυ της Δευτέρας (31.1), όταν ο 19χρονος Άλκης Καμπανός ξεψύχησε στην Παπαναστασίου.
Κάπου γράφτηκε πως σε κανέναν δεν αξίζει να μην φτάσει να γιορτάσει τα 20 του χρόνια. Η δολοφονία του Άλκη ήταν μια εν ψυχρώ δολοφονία και δεν είχε κανένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά που αναζητούν, έστω και ασυνείδητα, οπαδοί και… απλοί, λογικοί άνθρωποι, μετά από κάθε θάνατο “για τις ομάδες”, προσπαθώντας να προσδώσουν ένα άλλοθι στη βαρβαρότητα.
«Μην με χτυπάτε άλλο»
Ο Άλκης δεν ήταν οργανωμένος σε σύνδεσμο, δεν συμμετείχε σε “επεισόδια”, το περιστατικό δεν ήταν “οπαδικό ραντεβού θανάτου”, ο Άλκης δεν “βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή”, ο Άλκης δεν “προκάλεσε”. Ο Άλκης απλώς απάντησε στην ερώτηση “Τι ομάδα είσαι, ρε;”.
Όσο και αν μοιάζει πέρα από κάθε λογική, ήταν αρκετό για να δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα ώστε να υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αλλά και μαχαιριά στον μηρό που προκάλεσε ακατάσχετη αιμορραγία. Πρόλαβε να πει: “Σας παρακαλώ, μην με χτυπάτε άλλο” και αυτή η κραυγή του 19χρονου παιδιού θα μας στοιχειώνει για πάντα.
«Ο Άλκης να είναι ο τελευταίος» και η υποκρισία
Από την επομένη της δολοφονίας ξεκίνησε ακόμη ένα κρεσέντο υποκρισίας με συλλυπητήριες ανακοινώσεις και κροκοδείλια δάκρυα. “Καμία ανοχή, καμία πράξη βίας να μην μείνει ατιμώρητη. Έξω οι χούλιγκανς από τα γήπεδα. Ο Άλκης να είναι το τελευταίο θύμα της παράλογης, οπαδικής βίας” και άλλα τέτοια κλισέ που κοσμούν τις ανακοινώσεις των φορέων του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και της Πολιτείας.
Μα αυτό δεν έλεγαν άλλωστε και μετά τη δολοφονία του Τόσκο; Αυτό δεν έλεγαν και μετά τη δολοφονία του Κώστα; Του Νάσου; Και ακόμη πιο πίσω, του Φιλόππουλου; Μια Πολιτεία ανίκανη να μάθει από τα λάθη της, ανίκανη να παράξει έργο, αρνούμενη να παραδεχτεί ότι η βία στα γήπεδα αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί, προκλητικά αδιάφορη απέναντι στα δεκάδες περιστατικά που έχουν σημειωθεί μόλις τον τελευταίο χρόνο και, παράλληλα, μια κυβέρνηση απόλυτα “υποταγμένη” στα “θέλω” των μεγαλοπαραγόντων του ποδοσφαίρου.
Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στις κυβερνητικές ανακοινώσεις γύρω από τη δολοφονία του 19χρονου για να διαπιστώσει ότι ούτε μία λέξη δεν περιέχουν για τις ευθύνες των ΠΑΕ, ούτε μία λέξη έστω για τα μάτια του κόσμου…
Την ώρα που ο κύριος Θεοδωρικάκος έσπευσε να πανηγυρίσει για τη σύλληψη του 23χρονου, αποδείχτηκε πως το συγκεκριμένο άτομο συμμετείχε σε παρόμοια επίθεση με μαχαίρι τον Μάρτιο του 2019, φέρεται επίσης να συμμετείχε σε ακόμη ένα περιστατικό την ημέρα της δολοφονίας του Άλκη αλλά και στα ακραία επεισόδια στο Πανθεσσαλικό στάδιο. Απόλυτη ανικανότητα των αρχών, απόλυτη υποκρισία των κυβερνώντων.
Οι ΠΑΕ δεν αποβάλλουν τα πρωτοπαλίκαρα
Ας πάμε και στα κροκοδείλια δάκρυα των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών. Υπάρχει κανείς, άραγε, που πιστεύει ότι οι ΠΑΕ είναι άμοιρες ευθυνών; Ότι δεν γνωρίζουν το κάθε ένα από τα πρωτοπαλίκαρα των κερκίδων τους; Δεν αποτελεί συνήθη τακτική ετών να τρέχουν οι δικηγόροι των ΠΑΕ να αποφυλακίζουν οργανωμένους μετά από κάθε οπαδική συμπλοκή; Οι ΠΑΕ όχι μόνο δεν αποβάλλουν τους οπαδούς – δολοφόνους από το γήπεδο αλλά σε πολλές περιπτώσεις τους υποθάλπουν.
Η Θεσσαλονίκη, τα τελευταία χρόνια, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αρένα κάθε τύπου παραβατικότητας, σε πολλές περιπτώσεις με πρωταγωνιστές πυρήνες οργανωμένων οπαδών. Ας θυμηθούμε την επίθεση στη «Libertatia», τη συμμετοχή οπαδών του ΠΑΟΚ στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και, πιο πρόσφατα, τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Ευόσμου. Πολλοί μιλούν με σιγουριά για συμμετοχή οργανωμένων του «Δικέφαλου» από ακροδεξιούς συνδέσμους σε όλα τα παραπάνω περιστατικά, σύνδεσμοι που έφτασαν να επιτεθούν στα κεντρικά γραφεία της Θύρας 4, δηλαδή της ίδιας τους της ομάδας.
Οι ευθύνες των οργανωμένων
Ας έρθουμε και στην ευθύνη των οργανωμένων. Όλοι γνωρίζουν και υψώνουν τείχος προστασίας κάθε φορά που υπάρχει σοβαρό επεισόδιο. Μόλις το βράδυ της Πέμπτης υπήρξε αντίδραση για τη δολοφονία του 19χρονου από συνδέσμους του ΠΑΟΚ. Μια ανακοίνωση με την οποία ζητούν «συγγνώμη» και υπογράφουν με το… αόριστο “Σύνδεσμοι Φιλάθλων ΠΑΟΚ”. Υπήρξαν ανακοινώσεις από την Original-21 της ΑΕΚ, τους Fentagin του Ατρόμητου, τον Super3 του Άρη. Λόγια θυμωμένα, λόγια οργής για τη δολοφονία, αλλά αόριστα.
Το σαββατοκύριακο πριν από τη δολοφονία, οπαδοί της ΑΕΚ έκαναν επίθεση σε σύνδεσμο του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια εκδήλωσης και λίγες μέρες νωρίτερα η αστυνομία προσήγαγε 89 άτομα και προχώρησε σε 16 συλλήψεις οπαδών του Άρη στη Ριζούπολη. Έφεραν πάνω τους, σύμφωνα με τις αρχές, καδρόνια, μαχαίρια, μολότοφ. Μια απέραντη υποκρισία.
«Δεν υπάρχει ελπίδα», θα σκεφτεί κανείς. Κι όμως υπάρχει. Και θα υπάρξει και διαφορά αν τα υγιή στοιχεία που υπάρχουν μέσα στους συνδέσμους των οπαδών καταφέρουν κάποτε να επικρατήσουν. Αν η λογική καταφέρει κάποτε να επικρατήσει. Μέχρι να συμβεί αυτό, οι ανακοινώσεις των οργανωμένων, κάθε φορά που υπάρχει ένας νεκρός, θα είναι λόγια του αέρα.
Ο Αυγενάκης και η διαχρονική σχέση του με τη βία
Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του Άλκη. Θέλω να θυμίσω πως, όταν δολοφονήθηκε ο Κώστας, ο βουλευτής Ηρακλείου, τότε, Λευτέρης Αυγενάκης συνόδευε τους ανθρώπους του Ηρόδοτου στην ΕΠΟ για να μειωθεί η ποινή τους και έκανε ερωτήσεις στη Βουλή.
Αυτά ήταν τα λόγια του Βασίλη Κατσούλη, πατέρα του Κώστα, την επομένη της δολοφονίας του Άλκη. Επτάμισι χρόνια μετά τη δολοφονία του οπαδού του Εθνικού Κώστα Κατσούλη στις κερκίδες του γηπέδου της Αλικαρνασσού από οπαδούς του Ηρόδοτου, η οικογένεια Κατσούλη δίνει ακόμη μάχη για τη δικαίωση.
«Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται» αναφέρει στις ανακοινώσεις του ο υφυπουργός Αθλητισμού. Εκτός αν προέρχεται από οπαδούς – συντοπίτες. Ο υφυπουργός Αθλητισμού χρωστάει μια συγγνώμη στην οικογένεια Κατσούλη, που ακούει… βερεσέ όλες τις διακηρύξεις κατά του οπαδικού μίσους από τον Λευτέρη Αυγενάκη.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού, αφού καθυστέρησε οδυνηρά να εκδώσει μια ανακοίνωση δέκα λέξεων για τη δολοφονία του Άλκη, ξεκίνησε την προσπάθεια να πείσει για την αποτελεσματικότητα των μέτρων κατά της βίας που έλαβε η κυβέρνησή του. Αλλά σε κάθε στατιστικό που παραθέτει έρχεται η σκληρή πραγματικότητα να τον διαψεύσει.
Υπερηφανεύεται ο υφυπουργός Αθλητισμού για την επαναφορά του ιδιώνυμου, αλλά, αν σκεφτεί κανείς πως στη θητεία του δύο νέοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν ενώ έχουν καταγραφεί και δεκάδες σοβαρότατα περιστατικά βίας, με τραυματισμούς από μαχαίρια, ακόμη και πυροβολισμούς στο κέντρο της πόλης μέρα μεσημέρι, αντιλαμβάνεται πως κάθε μέτρο που έχει ληφθεί κρίνεται τουλάχιστον ως αναποτελεσματικό.
Αναχρονιστική πολιτική της αυταρχικότητας και της καταστολής από μία κυβέρνηση που έχει αποδείξει ότι μοναδικό της “όπλο” απέναντι σε κάθε είδους παθογένεια είναι η επικοινωνία και όχι η ουσία. Την ώρα που κοινωνικοί επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαχείριση του φαινομένου της οπαδικής βίας, ο υφυπουργός Αθλητισμού συνεργάζεται με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και μόνο και θεωρεί αφελώς -ή και όχι- ότι “κάνει τα πάντα” για να περιορίσει το φαινόμενο.
Την ίδια ώρα, δεν έχει απολύτως καμία επαφή με τις ποδοσφαιρικές αρχές της χώρας, έχοντας ανοίξει πόλεμο με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ενώ όσον αφορά τις σχέσεις του με τις ΠΑΕ περιορίζονται στα απολύτως τυπικά. Την ίδια ώρα αποφεύγει εντέχνως να φέρει τους μεγαλοπαράγοντες – επιχειρηματίες προ των ευθυνών τους. Ουδείς άλλωστε από αυτή την κυβέρνηση φαίνεται διατεθειμένος να μιλήσει με τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας στους Μαρινάκη, Σαββίδη, Αλαφούζο, Μελισσανίδη. Γιατί άραγε;
*Της Αλέκας Ζουμή στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ” της Κυριακής