Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Χατζηδάκης, προκειμένου να πείσει ότι, οι νέοι ασφαλισμένοι που θα υποχρεωθούν από το 2022, να μπουν στο νέο Ταμείο Κεφαλαιοποιητικής Επικουρικής Ασφάλισης(ΤΕΚΑ), θα έχουν εγγυημένες συντάξεις, ισχυρίζεται ότι:
«Η εγγύηση για τους νέους ασφαλισμένους συνίσταται στο ότι, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά με τις επενδύσεις των αποταμιεύσεών τους, το κράτος παρέχει εγγύηση ότι η σύνταξη δεν θα είναι χαμηλότερη από τις εισφορές που κατέβαλαν, συν τον πληθωρισμό ! Τι είδους “τζόγος” λοιπόν είναι αυτός όπου υπάρχει κρατική εγγύηση και οι εισφορές, είναι εξασφαλισμένες σε πραγματικούς όρους;».
Αν μπει κανείς, στην ιστοσελίδα μιας συστημικής τράπεζα και ζητήσει να δει, τις αποδόσεις ενός προθεσμιακού λογαριασμού, θα ανακαλύψει ότι, οι αποδόσεις σήμερα κυμαίνονται κοντά το 0,3%.
Δηλαδή, αν «έκλεινα» 1.000 ευρώ στην τράπεζα για μερικούς μήνες, η τράπεζα θα επένδυε τα χρήματά μου, εξασφαλίζοντάς μου βέβαιη προσαυξημένη απόδοση 3 ευρώ, ανεξάρτητα από την τύχη της επένδυσής της.
Αυτό συμβαίνει σε μια συστημική τράπεζα, με τα εξευτελιστικά επιτόκια, των προθεσμιακών λογαριασμών, σήμερα.
Ο «γαλαντόμος» κ. Χατζηδάκης, σε περίπτωση αρνητικής απόδοσης των επενδύσεων των ασφαλισμένων, που θα διαχειρίζεται το νέο Ταμείο, θα δίνει πίσω το κεφάλαιο των εισφορών συν, τον πληθωρισμό.
Όμως μπαίνοντας στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, διαπιστώνει κανείς ότι, ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, για το μήνα Μάιο του 2021(πιο πρόσφατα στοιχεία) είναι 0,1%.
Αυτό σημαίνει ότι, αν δώσω 1.000 ευρώ εισφορές στο νέο Ταμείο, αυτό σε περίπτωση αρνητικής απόδοσης των «επενδύσεων», που θα κάνουν οι ιδιώτες διαχειριστές κεφαλαίων, θα μου δώσει πίσω τις εισφορές μου, προσαυξημένες κατά 1 ευρώ, δηλαδή, το 1/3 της απόδοσης σε σχέση με οποιαδήποτε συστημική τράπεζα, στην οποία εθελοντικά, πάω και δίνω τα χρήματά μου και δεν μου τα παίρνει υποχρεωτικά, όπως θα πράττει το νέο Ταμείο(ΤΕΚΑ) για τους νεοεισερχόμενους στην ασφάλιση από το 2022.
Συνεπώς, τα funds θα «παίζουν» τις εισφορές στα χρηματιστήρια και αν τις χάσουν(αρνητικές αποδόσεις), θα έρχεται το κράτος, να καλύπτει τις ζημίες, δίνοντας πίσω ουσιαστικά, μόνο το κεφάλαιο.
Τα πράγματα όμως, μπορούν να εξελιχθούν πολύ χειρότερα:
Το κράτος αν οι ζημιές είναι μεγάλες, δεν θα μπορεί να τις καλύψει και αναγκαστικά θα κουνήσει στο δάχτυλο στον ασφαλισμένο λέγοντάς του, «να μην τις έπαιζες». Όμως ο ασφαλισμένος, δεν είχε την επιλογή να τις καταθέσει στην «τράπεζα». Η μόνη επιλογή που του έδωσε το κράτος, ήταν να τις «παίξουν» κάποιοι στο χρηματιστήριο. Τι και αν ο ασφαλισμένος δεν ήθελε να «τζογάρει», το κράτος του είπε ότι, είναι για το καλό του και ότι θα πάρει σίγουρα(;) μέχρι και 68% μεγαλύτερη επικουρική σύνταξη.
Τελικά, η επένδυση στο μέλλον, δεν πήγε καλά και ο ασφαλισμένος πήρε πίσω, μετά από 40 χρόνια, μόνο τις εισφορές του, σαν σύνταξη όμως, όχι με εφάπαξ καταβολή, όπως θα τις έπαιρνε, για παράδειγμα, από τον προθεσμιακό λογαριασμό της τράπεζας.
Όλα αυτά τα 40 έτη, κάποια ξένη πολυεθνική, που ο ασφαλισμένος είχε αγοράσει μετοχές της, δίχως να το ξέρει, θησαύρισε εξαιτίας του ασφαλισμένου-επενδυτή, ρίχνοντας τις εισφορές, στην γερμανική οικονομία. Ο γερμανός πολίτης είδε αύξηση στη σύνταξή του, γιατί με τις επενδύσεις των εργαζομένων στην Ελλάδα, η γερμανική εταιρία πήγε καλά και η οικονομία της χώρας, αναπτύχθηκε.
Όμως στην Ελλάδα, οι βασικοί πυλώνες κοινωνικής προστασίας που χρηματοδοτούνται από τις ασφαλιστικές εισφορές, λόγω έλλειψης πόρων κατέρρευσαν. Το κράτος δεν μπορούσε πια να εγγυηθεί μισθούς και συντάξεις και ήταν αναγκασμένο να μπει σε νέο πρόγραμμα προσαρμογής(μνημόνιο).
Έπειτα οι δανειστές-εταίροι, διαμαρτυρηθήκαν ότι, η χώρα μας έχει πολλά χρέη, που οφείλονται στο «κακό» ασφαλιστικό της σύστημα και ζήτησαν και αυτοί, την επιβολή σκληρής λιτότητας.
Και έτσι από το όχι τόσο μακρινό 2060, επιστρέψαμε στο 2010…
Υποθετικό σενάριο;
* Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος
Πηγή: ieidiseis.gr
