«Η κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου, διαμορφώνει τον δείκτη Δημοκρατίας της εκάστοτε χώρας. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα η Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των χωρών με ελαττωματική Δημοκρατία», είπε στον ρ/σ “Στο Κόκκινο 105,5” και στον Νίκο Ξυδάκη, ο καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Πλειός.
«Η λίστα Πέτσα και οι χρηματοδοτήσεις μέσων ενημέρωσης, αποτελούν σύμφωνα με τα στοιχεία των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, μέρος του “κοκτέιλ” που υπονομεύει σοβαρά την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Εκτός από τη λίστα Πέτσα και τις χρηματοδοτήσεις, στο “κοκτέιλ” συμμετέχουν οι περιορισμοί πρόσβασης των δημοσιογράφων στον τόπο των γεγονότων, όπως στην περίπτωση του προσφυγικού, βεβαίως η δολοφονία Καραϊβάζ όπως επίσης η πίεση που ασκούν οι εργοδότες των ιδιωτικών μέσων προς τους δημοσιογράφους προκειμένου να ακολουθούν την επιθυμητή γραμμή.
Έχουμε σοβαρό πρόβλημα κι η Ε.Ε. το γνωρίζει αυτό γιατί συνεργάζεται με οργανισμούς που ασχολούνται με την ελευθερία του Τύπου. Αυτοί οι οργανισμοί έχουν συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση ελευθερίας του Τύπου τα οποία δεν έχουμε εμείς. Αν μπείτε στην ιστοσελίδα europeanjournalists.org σχετικά με τον χάρτη ελευθερίας των media, οι περισσότερες περιπτώσεις παραβίασεις της ελευθερίας του Τύπου τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αναφέρονται στην Ελλάδα. Πρόκειται για γεγονότα που έχουν συμβεί στην Ελλάδα. Το Αλ Τζαζίρα και το Open Democracy είχαν πρόσφατα δημοσιεύσει εκτενή άρθρα για την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου. Πέρυσι η Ελλάδα κατατάχθηκε στην 56η θέση στα ζητήματα σχετικά με την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου. Στη φετινή έρευνα, όλα μαρτυρούν ότι θα είμαστε σε πολύ χειρότερη θέση.
Τα προβλήματα κατά τη διάρκεια της καραντίνας επιδεινώθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι χώρες που διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην πανδημία στα ζητήματα της ελευθερίας του Τύπου ήταν η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Πολωνία, η Ελλάδα και η Ρουμανία, όπου και εκεί είχαμε αντίστοιχες περιπτώσεις χρηματοδοτήσεων με της λίστας Πέτσα.
Βρισκόμαστε σε δεινή θέση ως χώρα, κυρίως σε ότι αφορά στο πεδίο των ανοιχτών κοινωνιών, στον σεβασμό των δικαιωμάτων, όπως είναι η ελευθερία του Τύπου και του λόγου.
Αυτή η υπονόμευση της ελευθερίας στην Ελλάδα προέρχεται κατεξοχήν από την πολιτική εξουσία και δευτερευόντως από τους εργοδότες, οι οποίοι συνεργάζονται με την εξουσία.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τη λίστα Πέτσα θα διαπιστώσει ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο κριτήρια για την κατανομή των χρημάτων. Το ένα ήταν να δοθούν σε όλα τα μέσα η ανεξαιρέτως, ακόμα και σε sites που δεν λειτουργούν. Το δεύτερο κριτήριο ήταν η απόστασή τους από την κυβέρνηση. Όσο πιο κοντά ήταν τα Μέσα Ενημέρωσης στην κυβέρνηση, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποσό. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση έδωσε περισσότερα χρήματα σε φιλικά μέσα για να μην υποστούν κλονισμό σε αυτή την περίοδο κρίσης που βρισκόμαστε, καθώς κατά την οικονομική κρίση, τα Μέσα Ενημέρωσης υπέστησαν πολύ μεγάλη υποχώρηση των διαφημιστικών τους εσόδων και κάποια από αυτά έκλεισαν. Προκειμένου λοιπόν να μην καταρρεύσουν νομίζω ότι θα ενισχύσει περισσότερο αυτά έτσι ώστε να διατηρηθούν φιλικά.
Το περίεργο είναι ότι στην Ελλάδα φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποια αντίδραση απέναντι σε αυτές τις πολλαπλές παραβιάσεις του Τύπου. Για παράδειγμα, τι έχει γίνει για τη δολοφονία του Καραϊβάζ; Πού βρίσκεται η διερεύνηση της υπόθεσης; Δεν υπάρχει σοβαρή αντίδραση από τους οργανωμένους χώρους της κοινωνίας αλλά δεν υπάρχει αντίδραση και απέξω, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, δεν έχει κάνει πολλά πράγματα. Το ερώτημά μου είναι, μήπως η χώρα δίνει κάποια πολιτικά ανταλλάγματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να μην ενοχλείται για θέματα της ελευθερίας του Τύπου. Αν αυτό ισχύει, ποια είναι τα πολιτικά ανταλλάγματα;
Γιατί δεν έχει καταργηθεί δυνατότητα των δημοσιογράφων που εργάζονται σε Μέσα κάνοντας ρεπορτάζ σε υπουργεία, να εργάζονται και σε γραφεία Τύπου; Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που κάνει ρεπορτάζ σε ένα Μέσο καλύπτοντας θέματα ενός υπουργείου και ταυτοχρόνως να είναι στο γραφείο του;
Είναι σαφές ότι χρειάζεται ένας νόμος πλαίσιο που θα αναδιατάξει ριζικά το πεδίο λειτουργίας των Μέσων Ενημέρωσης, βάζοντας απο τη μία στο επίκεντρο τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο και από την άλλη να θέσει περιορισμούς στις δυνατότητες παρέμβασης που έχει η εν γένει πολιτική εξουσία. Πρέπει να ξεκινήσουμε λοιπόν από τη ζούγκλα που επικρατεί στις ιδιωτικές επιχειρήσεις ΜΜΕ, όπου οι εργαζόμενοι λαμβάνουν ελάχιστα χρήματα δουλεύοντας άπειρες ώρες για να γράφουν ότι ο γάιδαρος πετάει, γιατί το λέει η ιδιοκτησία».
Πηγή: Ρ/Σ “Στο Κόκκινο 105,5”