Είναι κάποιοι, όχι και λίγοι, που βλέπουν τον κόσμο σε δύο διαστάσεις και μόνο με δύο χρώματα. Άσπρο – μαύρο και χωρίς βάθος. Είναι αυτοί που λένε, αυτές τις τελευταίες ώρες, ότι όποιος δεν συμφωνεί με την αποστολή όπλων και Ελλήνων στρατιωτών στην Ουκρανία, ούτε λίγο ούτε πολύ είναι με την πλευρά των Ρώσων και όχι με την πλευρά της ειρήνης. Τέτοια πλευρά δεν την δέχονται, δεν την καταλαβαίνουν.
Είναι αυτοί που βλέπουν μόνο τα ερείπια που προκαλούν τα ρωσικά πλήγματα και δεν προβληματίζονται από τα πυρά του ουκρανικού πυροβολικού σε οικισμούς του Ντονιέτσκ. Όχι, δεν έχει να κάνει με συμψηφισμούς, αλλά με το να μη κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα.
Είναι αυτοί που δακρύζουν για τους Ουκρανούς πρόσφυγες πολέμου μόνο και μόνο για να φτύσουν στα μούτρα τους σκουρόχρωμους νεαρούς άντρες από άλλες χώρες, που «εγκαταλείπουν» την πατρίδα τους. Και μας κάνουν να θυμηθούμε τόσους και τόσους Έλληνες που πήγαν στα ξένα παλαιότερα για να βρουν προκοπή, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους.
Είναι αυτοί που τα έχουν όλα νοικοκυρεμένα στο μυαλό τους, καλό ΝΑΤΟ – κακή Ρωσία. Άρα, αν ήσουν ενάντια στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, τότε ήσουν και με τους Έλληνες χριστιανοχρυσαυγίτες που δρούσαν μέσα στις σερβικές δυνάμεις.
Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τώρα νομιμοποιούνται να κραυγάσουν τη δίψα τους για αίμα, γιατί θεωρούν ότι βρήκαν ευγενή σκοπό να τη δικαιολογήσει…
Πηγή: independentnews.gr