Εκκινούν, την Παρασκευή, οι εσωκομματικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογή των 5.000 περίπου αντιπροσώπων από τις Οργανώσεις Μελών στις 70 Νομαρχιακές όλης της χώρας για το 3ο Συνέδριο, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 14 έως και τις 17 Απριλίου.
Την Τρίτη που μας πέρασε έληξε και η ημερομηνία εγγραφής νέων μελών (πλησιάζουν πλέον τις 60.000) με δεδομένο ότι από τη στιγμή που ξεκινούν οι ψηφοφορίες για την εκλογή Συνέδρων δεν μπορεί να εγγραφούν νέα μέλη.
Σε αυτήν τη φάση ζητούμενο παραμένει η έγκριση από το σώμα του Συνεδρίου των προτάσεων Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του κόμματος και κυρίως το ποσοστό έγκρισής τους. Διότι είναι εύκολα αντιληπτό ότι άλλα μηνύματα στέλνει ένα «ναι» με ποσοστό άνω του 80 και άλλα ένα πολύ μικρότερο. Σε κάθε περίπτωση, όπως λένε από τα κεντρικά, τα πρώτα αποτελέσματα θα γίνουν γνωστά από την ερχόμενη Δευτέρα.
Ενόψει των ψηφοφοριών για την εκλογή των Συνέδρων το ερχόμενο σαββατοκύριακο το documentonews.gr έθεσε υπόψη κορυφαίων στελεχών του κόμματος δύο συγκεκριμένα ερωτήματα ζητώντας να τοποθετηθούν επ’ αυτών. Και κάθε ημέρα μέχρι και την Παρασκευή θα δημοσιεύει τις απαντήσεις τους.
- Πιστεύετε ότι η συλλογική ηγεσία του κόμματος πρέπει να εκλέγεται από το συνέδριο ή από το σύνολο των μελών;
- Πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ προοδευτική συμμαχία να εκφράσει το χώρο από τη ριζοσπαστική αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο;
Πάνος Σκουρλέτης
1. Εκτός από τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας ενός κόμματος έχει εξαιρετική σημασία η καθημερινή του λειτουργία και δράση. Αυτό είναι κυρίως το πεδίο που κρίνεται η δημοκρατική και συλλογική του λειτουργία. Η σημερινή πολιτική πραγματικότητα πάσχει από τη λογική της ανάθεσης, ενώ έχει υποχωρήσει η συνδιαμόρφωση των επιλογών και των προτάσεων μέσα από πραγματικά συμμετοχικές διαδικασίες. Ξεκινώντας από το κόμμα μας πρέπει να κάνουμε πράξη την όσο το δυνατό πιο ουσιαστική συμμετοχή των μελών μας στην διαμόρφωση των βασικών επιλογών του. Ιδιαίτερα πρέπει να είναι αποφασιστική στο χώρο ευθύνης και παρέμβασής τους. Όσο πιο πολλά και ενεργά μέλη, παρόντα στους μαζικούς χώρους, διαθέτουμε, τόσο πιο ισχυροί μπορεί να είναι οι δεσμοί του κόμματός μας με την κοινωνία. Τα «αόρατα» μέλη, που η σχέση τους εξαντλείται σε μια εκλογική διαδικασία κάθε τρία χρόνια δεν μας αρκούν. Η ταύτιση της έννοιας του μέλους με αυτή του φίλου και του ψηφοφόρου είναι κατά τη γνώμη μου λάθος.
Όσον αφορά την ηγεσία του κόμματος, ηγεσία είναι και ο πρόεδρος, ηγεσία και η Κεντρική Επιτροπή, με διαφορετική ευθύνη και ρόλο. Μου είναι πολιτικά ακατανόητο να εκλέγεται μια Κεντρική Επιτροπή, όχι από το συνέδριο που διαμορφώνει το πλαίσιο των αποφάσεων στο οποίο πρόκειται να κινηθεί για το επόμενο διάστημα, αλλά μετά από αυτό και ερήμην των αποφάσεων και των συζητήσεων που διαμορφώνονται εντός του συνεδρίου. Αυτή η πρακτική παραπέμπει σε μια λογική μεταδημοκρατίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως δεν έχει υιοθετηθεί από κανένα άλλο κόμμα. Προσωπικά δεν θεωρώ σκόπιμη ούτε την εκλογή του Προέδρου απευθείας από τα μέλη, πολύ δε περισσότερο όταν δεν υπάρχει άλλη υποψηφιότητα ή αμφισβήτησή του. Αλήθεια, η πειστικότητα των πολιτικών προτάσεων και η απήχησή τους κρίνονται από τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας ενός κόμματος;
2. Βρίσκω λίγο απλουστευτικό και σχηματικό το ερώτημα και νομίζω πως θα πρέπει να αποφύγουμε ανάλογου τύπου απαντήσεις. Το συνέδριό μας ξεκινάει σε λίγες ημέρες έχοντας ως παρακαταθήκη τις ομόφωνες θέσεις του, που με σαφήνεια απαντούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι ένα κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς. Ένα κόμμα, που δεν ταυτίζεται με την έννοια της παράταξης, ικανό με τις προτάσεις του να εκφράζει τον ευρύτερο αριστερό-προοδευτικό χώρο. Κάθε κόμμα απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας, αλλά από το έδαφος των προγραμματικών του προτάσεων και της πολιτικής του ταυτότητας, που εκ των πραγμάτων παραπέμπει σε ένα σύνολο αξιών και ιδεολογικών αναφορών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μετά το 2012, κατόρθωσε μέσα από το έδαφος της Αριστεράς να εκφράσει και να ενώσει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Ο χαρακτήρας και η σαφήνεια των προγραμματικών μας δεσμεύσεων θα κρίνει την νέα δυναμική μας την επομένη του 3ου Συνεδρίου μας. Η πολλαπλή κρίση που αντιμετωπίζουμε απαιτεί προτάσεις έξω από τα όρια του νεοφιλελευθερισμού. Δεν είναι η εποχή των μέσων όρων αλλά των μεγάλων τομών.
Νίκος Παππάς
1. Οι προτεινόμενες αλλαγές στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η καθιέρωση της ψηφιακής εγγραφής μελών, της δυνατότητας διαδικτυακών συνεδριάσεων των οργάνων, της ποσόστωσης φύλου στο 50%, της περιφερειακής συγκρότησης και του Εθνικού Συμβουλίου, αν τελικώς ψηφιστούν στο συνέδριό μας, θα αποτελέσουν σημαντική τομή στη δομή και τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, θα είναι ενισχυτικές του στόχου για διεύρυνση, ανασυγκρότηση, μετασχηματισμό.Η δε πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή της συλλογικής μας ηγεσίας από τα μέλη υπήρξε, αναμφίβολα, πρωτοποριακή. Η ψήφιση και υλοποίησή της αποτελεί πρωτεύον ζήτημα, μπορεί να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και βαθαίνει τη δημοκρατία στη λειτουργία του. Μετατρέπει το κόμμα σε «κόμμα των μελών», που συναποφασίζουν και συνδιαμορφώνουν.Τα παραδείγματα των Σάντερς και Κόρμπιν διδάσκουν πολλά. Και αν δεν τολμήσουμε, δεν θα καταφέρουμε.Σε κάθε περίπτωση, κανένας δεν έχει λόγο να φοβάται τη συμμετοχή και το δικαίωμα των μελών να αποφασίζουν και να συνδιαμορφώνουν.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μπορεί και πρέπει να συσπειρώσει και να εκφράσει πολίτες από τη ριζοσπαστική αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο. Μπορεί και πρέπει να κινητοποιήσει τους ανθρώπους και τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, ώστε όχι μόνο να ανατρέψουμε την καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά να εργαστούμε -στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας αριστερής προοδευτικής διακυβέρνησης- για να κλείσουμε τις πληγές που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στο σώμα της κοινωνίας.Η αμφίπλευρη πολιτικά και πολύπλευρη κοινωνικά διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν σηματοδοτεί μια ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη του κόμματος. Θα σημάνει το ακριβώς αντίθετο.Ένα κόμμα συμμετοχικό, μαζικό, με ισχυρά κοινωνικά θεμέλια μπορεί να διαμορφώνει πολιτικά γεγονότα, να αντέχει σε εξωγενείς πιέσεις και καταναγκασμούς, να αποτυπώνει αυθεντικά τη βούληση των αριστερών και προοδευτικών πολιτών.Σε αντίθεση με ένα μικρό σε οργάνωση κόμμα, χωρίς ισχυρά αντίβαρα και αποτελεσματικούς κοινωνικούς αισθητήρες, το οποίο κινδυνεύει να «γλιστρήσει» σε μετατοπίσεις και λείανση των προγραμματικών του θέσεων προς την επιθυμητή για άλλους κατεύθυνση.Ο ανοιχτός, συμμετοχικός, δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι μια ιστορική δυνατότητα που αποστρέφονται και πολεμούν οργανωμένα οι αντίπαλοι μας.Είναι ταυτόχρονα, όμως, και το συλλογικό μας χρέος.
*Ρεπορτάζ του Δημήτρη Χατζηνικόλα στο documentonews.gr