Ας το πάρουμε απόφαση ότι κάθε φορά που θα χιονίζει -φαινόμενο σπάνιο αλλά όχι απρόβλεπτο, ούτε πρωτοφανές- ο κρατικός μηχανισμός θα βουλιάζει στην ανυπαρξία. Όπως πέρσι με τη «Μήδεια», έτσι και φέτος με την «Ελπίδα», μπλόκαραν εθνικοί δρόμοι, κεντρικές αρτηρίες μέσα στην πόλη, ακόμα και μέσα σταθερής τροχιάς.
Χρόνος προετοιμασίας υπήρχε. Το φαινόμενο είχε προαναγγελθεί από πενταημέρου. Αλλά προφανώς κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Διότι σε άλλες χώρες κάποιο κόλπο θα πρέπει να υπάρχει για να μην σταματάει ο Ηλεκτρικός και ο Προαστιακός.
Κάποιο πρωτόκολλο θα εφαρμόζεται για να μείνουν ανοιχτοί δρόμοι όπως η Εθνική και η Αττική Οδός. Στην Ελλάδα όμως ο κρατικός μηχανισμός ούτε μπορεί ούτε ενδιαφέρεται να κάνει αυτό που πρέπει.
Αποτελεσματικά λειτουργεί μόνο η τηλεόραση, που ρίχνει τους τόνους, αποσιωπά γεγονότα, αντιδράσεις και ευθύνες, και πετάει μπάλες στην εξέδρα, εκεί που με άλλη κυβέρνηση θα είχε επαναστατήσει για τη διάλυση του κράτους. Σιγά – σιγά θα ξεμυτίσουν και οι διαμορφωτές τηλεοπτικής σκέψης: Τι θέλετε επιτέλους, θα ρωτάνε τον κόσμο. Να έχει το κράτος 11 εκατομμύρια φορτηγά με αλάτι, ένα για τον καθένα σας; Ή να πληρώνει δημόσιους υπάλληλους να δουλεύουν μια φορά τον χρόνο που χιονίζει;
Ευτυχώς, σκέφτονται, ο κόσμος έχει συνηθίσει πια και η ανυπαρξία του κράτους δεν του κάνει εντύπωση. Μπορεί τώρα να θυμώνει, αλλά μέχρι τις φωτιές του καλοκαιριού θα το έχει ξεχάσει.
*Το κύριο άρθρο σήμερα στην εφημερίδα “Η ΑΥΓΗ”
