Είναι αξιοθαύμαστο πώς οι φανατικοί πολέμιοι του λαϊκισμού και υπερασπιστές της δημοκρατίας και του ορθού λόγου μετατρέπονται στην περίπτωση του Περάματος σε έξαλλους τραμπικούς και ουρμπανικούς ουρακοτάγκους.
Τι θέλετε δηλαδή, φωνάζουν, να μην μπορεί η αστυνομία να κάνει τη δουλειά της; Ή να την καταργήσουμε επειδή εσείς θέλετε αποδυνάμωση του κράτους για να ανατρέψετε το αστικό καθεστώς;
Ναι, σωστά. Μόνο που η αστυνομία εδώ έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δουλειά της. Και οι φωνές διαμαρτυρίας για τον τρόπο που έδρασε, σκοτώνοντας τελικά έναν και παραλίγο περισσότερους ανθρώπους, δεν γίνεται από την οπτική του Λένιν ή του Μπακούνιν για τον ρόλο του κράτους, αλλά ως αντίδραση στην αγριότητα, την απουσία εκπαίδευσης και στα ασύστολα ψέματα. Πρέπει να στοχεύεις στην κοινωνική ανατροπή για να αντιδράς σ’ αυτά;
Και η κατρακύλα φτάνει σε ακραία σημεία όταν δημόσιες φωνές, που σε άλλες περιπτώσεις συγκροτούν μέτωπα λογικής, υποστηρίζουν εδώ ότι καλώς έκαναν οι αστυνομικοί και δεν υπάκουσαν στις εντολές του κέντρου – προφανώς επειδή το κέντρο είναι ενδοτικό και δεν θέλει μάχιμη αστυνομία.
Ή να συμψηφίζεται η ζωή ανθρώπων όχι απλώς με την κλοπή ενός αυτοκινήτου, αλλά με φυλετικές ιδιαιτερότητες των Ρομά που τους καθιστούν πρόβλημα για την κοινωνία.
Ας καμαρώσουμε αυτόν τον κατήφορο προς τον πάτο της Νέας Ακροδεξιάς. Κι ας τον θυμηθούμε όταν οι ίδιοι άνθρωποι θα κατακεραυνώνουν τον λαϊκισμό που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες ψυχές.
* Το κύριο άρθρο στην “ΑΥΓΗ” του Σαββάτου
